Pluto heeft mogelijk 100 km diepe ondergrondse oceaan

De verre dwergplaneet Pluto heeft mogelijk een 100 kilometer diepe oceaan onder het stijf bevroren oppervlak. Die conclusie trekken geologen van Brown University op basis van computermodellen die de ligging verklaren van de grote ijsvlakte Sputnik Planum. De resultaten van de simulaties zijn gepubliceerd in Geophysical Research Letters.

Sputnik Planum is de westelijke ('linker') helft van de grote hartvormige structuur die op Pluto werd ontdekt door de Amerikaanse ruimtesonde New Horizons. De uitgestrekte vlakte, waarop vrijwel geen kleinere inslagkraters voorkomen, heeft een middellijn van ca. 900 kilometer en is zo goed als zeker ontstaan bij de inslag van een kleinere ijsdwerg in de Kuipergordel.

Pluto en zijn grote maan Charon keren elkaar continu dezelfde kant toe, en Sputnik Planum ligt exact op de denkbeeldige verbindingslijn tussen de twee hemellichamen. Dat doet vermoeden dat zich op de plaats van het inslagbekken een massaconcentratie bevindt. De modelberekeningen proberen het bestaan van zo'n mascon te verklaren; het blijkt dat dat eigenlijk alleen lukt wanneer zich onder het oppervlak een diepe oceaan van vloeibaar, zout water bevindt. Na de inslag waarbij Sputnik Planum ontstond, zou dat water (met een grotere dichtheid dan ijs) omhoog zijn geweld; later werd de vlakte nog bedolven met een laag stikstofijs.

De benodigde extra massa valt het best te verklaren door aan te nemen dat de Pluto-oceaan een diepte heeft van ca. 100 kilometer en een zoutgehalte van 30 procent, vergelijkbaar met het zoutgehalte van de Dode Zee.