Vraagtekens bij oorzaak stellaire supervlammen

Sommige sterren produceren geregeld enorme uitbarstingen, waarbij de zonnevlammen van onze eigen ster magertjes afsteken. Tot nu toe dachten astronomen dat deze 'supervlammen' het gevolg waren van magnetische interacties tussen de ster en een grote Jupiter-achtige planeet die daar op geringe afstand omheen cirkelt. Maar gegevens van de NASA-satelliet Kepler laten zien dat zonachtige sterren geen reuzenplaneet nodig hebben om supervlammen te produceren.

Astronomen van de universiteit van Kyoto hebben met behulp van Kepler de helderheidsfluctuaties van 83.000 zonachtige sterren bestudeerd. Daarbij namen zij in de loop van vier maanden bij 148 van deze sterren in totaal 365 supervlammen waar. De sterren waarbij dat gebeurde vertonen ook omvangrijke 'zonnevlekken', wat wijst op grote magnetische activiteit. Maar grote planeten lijken deze sterren niet te hebben.

Dat hoeft niet te betekenen dat de theorie van de magnetische interactie direct al de prullenmand in kan. Op de eerste plaats bestaat er geen goed alternatief voor en bovendien hoeft de veroorzaker niet per se een grote planeet te zijn: een kleintje in een nóg krappere omloopbaan voldoet ook. En het opsporen van kleine planeten is nu eenmaal veel moeilijker dan de detectie van een reuzenplaneet van het kaliber Jupiter.

© allesoversterrenkunde.nl