domesticatie

Nog niet zo heel lang geleden waren paarden het snelst mogelijke vervoermiddel. Toch was tot nu toe niet bekend hoe paarden, eens gedomesticeerd, zich over Europa en Azië verspreidden. Een genetische analyse werpt nieuw licht op die expansie.

Gedomesticeerde dieren zijn tam en hoeven zelf geen eten te zoeken. Ze moeten daarom wel dommer zijn dan hun wilde verwanten. Of toch niet? 

De domesticatie van de hond vond plaats in Azië. Dat blijkt uit een analyse van fossiel DNA afkomstig van wolven uit de ijstijd. Ook in het nabije Oosten werden wellicht wolven gedomesticeerd.

Paarden werden voor het eerst gedomesticeerd ten noorden van de Kaukasus zo’n 4.200 jaar geleden. In een paar eeuwen veroverde het gedomesticeerde paard de rest van Europa en Azië.
 

Uit de rijke waaier aan eetbare planten pikten de eerste landbouwers slechts een handvol kandidaten voor domesticatie. Geen toevallige keuze, aldus nieuw internationaal onderzoek.

De uitwerpselen van de garnalen bevorderen de groei van algen op het rif, algen waarmee de vissen zich voeden. De verstrengeling tussen beide soorten is dermate hecht dat het aan domesticatie doet denken.

Een genetische studie op prehistorische honden laat zien dat er meer dan 11.000 jaar geleden al minstens vijf verschillende hondentypes waren.

Opportunisten als ze zijn, vinden vossen goed hun draai in onze steden. Het afval dat wij als mens achterlaten vormt een wel erg aanlokkelijke voedselbron. Maar het stadsleven heeft als gevolg dat vossen uiterlijke verschillen vertonen met hun soortgenoten op het platteland.

Onderzoekers hebben uit slijtagesporen op 28.500 jaar oude tanden afgeleid dat jager-verzamelaars al tijdens de laatste ijstijd honden hielden. De tam gemaakte wolf kreeg vaker harder voedsel, zoals botten, voorgeschoteld, terwijl de wilde wolf zachter vlees bleef eten.