Moet je nu naar een toilet rennen of kan je je plas nog ophouden tot je thuis bent? Een nieuw implantaat kan patiënten zonder gevoel in hun blaas helpen om die vraag te beantwoorden.
Door problemen met zenuwen, hersenen of ruggenmerg hebben miljoenen patiënten geen gevoel meer in hun blaas en weten ze niet wanneer die vol is en ze die dringend moeten legen.
Onderzoekers van Northwestern University ontwikkelden een zacht, flexibel en batterijvrij implantaat dat ze aan de blaaswand van dergelijke patiënten kunnen bevestigen. Het bestaat uit superzachte, ultradunne, rekbare drukmeters die rond het buitenoppervlak van de blaas zitten, zonder mechanische beperkingen op te leggen aan het natuurlijke vul- en plasgedrag ervan. De sensoren werken samen om de spanning op de blaas te meten. Hoe voller de blaas, hoe meer ze uitrekt. Hoe leger ze is, hoe meer de rek weer wegvalt.
Ingebouwde Bluetooth-technologie stelt het implantaat in staat om informatie over die verschillende niveaus van rek draadloos en in realtime naar een app op een smartphone of tablet door te sturen zodat de gebruikers ervan constant de volheid van hun blaas kunnen controleren.
Het nieuwe apparaatje is het eerste voorbeeld van een bio-elektronische sensor die een continue controle van de blaasfunctie gedurende een langere periode mogelijk maakt. Het kan een doorbraak betekenen voor mensen van wie de blaaszenuwen tijdelijk of permanent beschadigd zijn door een operatie of bij wie de blaasfunctie tijdelijk of permanent is aangetast door aandoeningen als spina bifida, blaaskanker of een verlamming.
Het kan ook artsen in staat stellen om hun patiënten op afstand en continu op te volgen en om beter geïnformeerde – en snellere – behandelingsbeslissingen te nemen. Als ernstige blaasproblemen onbehandeld blijven, kunnen ze leiden tot infecties en plasproblemen, en uiteindelijk tot nierschade die het hele lichaam aantast. Ook het herstelproces van patiënten na een blaasoperatie is zo op afstand op te volgen.
Afhankelijk van de toepassing kunnen de onderzoekers de technologie zo ontwerpen dat die permanent in het lichaam kan blijven zitten of zonder problemen kan worden weggehaald nadat de patiënt volledig is hersteld.
Het systeem werd al getest bij kleine proefdieren en bij niet-menselijke primaten. De onderzoekers toonden aan dat de sensoren werken en dat ze gevoelig genoeg zijn om de spanning te detecteren van zeer kleine hoeveelheden urine.
