Futuristisch oorlogsschip

Het Amerikaanse USS Zumwalt ging deze maand op testreis in de Atlantische Oceaan. Het trapeziumvormig schip heeft de allernieuwste snufjes om zo goed als onzichtbaar te zijn voor de apparatuur van de vijand.

De torpedobootjager USS Zumwalt (DDG 1000) moet de US Navy met een grote stap in de toekomst brengen. Aan boord ruimte voor de modernste kanonnen en raketten, vanzelfsprekend, maar ook het uiterlijk lijkt amper op dat van een klassieke oorlogsschip. Met goede reden: de schuine wanden bekleedt met synthetisch schuim reduceren de 183 meter lange USS Zumwalt op de radar tot een amper zichtbaar vissersbootje, 50 keer kleiner dan de eigenlijke grootte.

Om dat te bereiken bestaat het schip uit schuine wanden, want de hellingsgraad van oppervlakten bepaalt hoe krachtig de door de radar uitgezonden elektromagnetische golven worden teruggestuurd. De scherpe hoeken van het schip buigen ook die radargolven af, terwijl uitstekende voorwerpen zoals kanonlopen en antennes, die kunnen worden opgepikt door de radar, zijn weggewerkt binnenin het schip. De USS Zumwalt is bovendien bekleed met 3500 m3 synthetisch schuim, een licht en sterk composiet dat als een soort spons radarsignalen opzuigt. De stevens zijn verder zo gebouwd dat de USS Zumwalt beter door zee glijdt dan traditionele schepen en tegelijkertijd minder turbulent water in het kielzog heeft. Dat vermindert de zichtbaarheid van het schip vanuit de lucht of van onderen uit, door onderzeeërs.

Al die ideeën leveren dit paradepaardje een opmerkelijk uiterlijk op, en de nodige scepsis. Sommige specialisten twijfelen namelijk over de stabiliteit van het schip bij ruwe zee. De romp loopt bij dit zogenaamde tumblehome-design immers naar binnen, het schip is in breedte aan het bovendek dus smaller dan aan de waterlijn. Een bouwmethode die populair was bij de Franse en Russische marine eind 19de, begin 20ste eeuw, maar achterwege werd gelaten omdat de schepen bij beschadiging snel zonken. De testvaart op de Atlantische Oceaan moet uitsluitsel over de stabiliteit geven, en tegelijk problemen aan het licht brengen die scheepswerf Bath Iron Works de komende maanden kan wegwerken.

Het schip is ook stil: elektromotoren drijven de beide schroeven. Gasturbines kunnen in totaal 78 MW leveren. Slechts 20 MW wordt gebruikt om het schip te laten werken, 58 MW blijf over voor de wapens. In de toekomst wil de marine immers graag twee futuristische, maar energieverslindende soorten wapens installeren op de USS Zumwalt: lasers en railguns. Die laatste zijn kanonnen die dankzij elektromagnetische velden projectielen kunnen afvuren tegen 9.000 km/uur, zo’n zeven keer de snelheid van het geluid.