Nooit meer ‘scheurtjesreactoren’
16 maart 2017 door SSTIn 2016 waren de ‘scheurtjesreactoren’ Doel 3 en Tihange 2 niet uit het nieuws te slaan. In hun reactorvaten waren microscopisch kleine scheurtjes ontdekt die het gevolg waren van ‘waterstofbrosheid’. Zwitserse onderzoekers hebben daartegen nu een remedie gevonden.
Waterstofbrosheid is een oud probleem voor al wie met staal werkt. Tijdens de productie van staal sluipen waterstofatomen binnen in de haarscheurtjes van het materiaal, waardoor de geleidbaarheid vermindert maar – zorgwekkender – ook de stevigheid wordt aangetast.
Een internationaal team van ingenieurs beschrijft in het vakblad Science een methode om tijdens de productie van staal de verspreiding van waterstofatomen te volgen en deze zoveel mogelijk in te perken. Ze doen dat door op basis van koolstofverbindingen kleine ‘vallen’ in het vloeibare staal aan te brengen die beletten dat het waterstof zich nog verder kan verspreiden.
Tot voor kort was die monitoring van waterstofdeeltjes in vloeibaar staal een groot probleem. De onderzoekers voegden echter deuterium toe (‘zwaar waterstof’) dat trager migreert waardoor ze dat probleem deels oplosten. Zo konden ze ook ontdekken dat hun koolstofvallen de waterstofatomen niet in zich opsluiten, maar gewoon aan het oppervlak binden, waardoor er wellicht veel meer waterstof kan worden gebonden aan één val.
