Dankzij haar gezamenlijke hoogspanningsnet zou Europa nú al 35 procent van haar elektriciteit uit hernieuwbare bronnen kunnen halen.
Het sterkste argument tegen een grootschalige inzet van zonne- en windenergie is het intermitterende karakter van de bronnen: hun productie fluctueert hard en onvoorspelbaar. De voorstanders voeren aan dat er in Europa altijd voldoende plekken te vinden zijn waar de zon volop schijnt, en andere waar de wind volop waait. Een pan-Europees hoogspanningsnet zou het probleem van de onderbrekingen kunnen indijken.
Dat pan-Europese net, met ‘snelwegen’ van hoogspanningskabels die van Noordwest-Europa tot in de Balken lopen, en van Polen tot in Portugal, is volop in aanbouw. Maar volgens een internationaal team van onderzoekers is zelfs het huidige elektriciteitsnet – of beter: de huidige aaneenschakeling van nationale en regionale netten – al goed genoeg om de onvoorspelbaarheid van zonne- en windenergie voor een groot stuk te counteren.
De wetenschappers berekenden dat het huidige Europese elektriciteitsnet nú al tot liefst 35 procent zuiver hernieuwbare energie kan distribueren, zonder dat het net daarbij onder grote druk komt te staan en zonder dat er grote risico’s zijn op een black-out.
Natuurlijk is het arsenaal aan zonne- en windparken momenteel nog te klein om in zulk groot aandeel te voorzien, maar wat de studie vooral aantoont is dat de onvoorspelbaarheid minder problematisch is als er wordt gefocust op de volledige Europese energiehuishouding, in plaats van op nationale en regionale netten.
