Waterzuiveringsinstallatie wordt chemische fabriek

Rioolslib zit boordevol chemische componenten die een tweede leven kunnen krijgen als grond- of brandstof.

Zweedse milieutechnologen hebben plannen bedacht om de werking van rioolwaterzuiveringsinstallaties ingrijpend te veranderen. Vandaag produceren die enkel (gezuiverd) water en biogas. Dat laatste bestaat voornamelijk uit methaan en wordt verkregen dankzij bacteriële processen tijdens de slibverwerking. De Zweden hebben echter aangetoond dat ze ook andere nuttige componenten kunnen ‘oogsten’ bij zuiveringsinstallaties. Componenten die als grondstof kunnen worden gebruikt in nieuwe materialen en producten, of als ‘groene’ brandstof.

De onderzoekers demonstreerden hoe ze diverse vetzuren, waterstofgas en zelfs azijnzuur kunnen halen uit het slib van zuiveringsinstallaties. Vetzuren en azijnzuur liggen aan de basis van verschillende materialen in de chemische industrie, van bioplastics, die op aardoliederivaten gebaseerde kunststoffen kunnen vervangen, tot butanol, dat als brandstof kan worden gebruikt. Als de vorsers hun plannen realiseren op grote schaal, kunnen zuiveringsinstallaties straks worden omgevormd tot heuse bioraffinaderijen.

De nieuwe technologie is gebaseerd op bioreactors die de nuttige bacteriën vasthouden, en ervoor zorgen dat de verschillende chemische componenten aan hoge snelheid door de membranen passeren.

Het biogas dat vandaag in waterzuiveringsinstallaties wordt geproduceerd, verliest aan populariteit door de concurrentie met andere groene energiebronnen, zoals wind- en zonne-energie.


Gerelateerde artikels

Drinkwaterbronnen aan de monitor
Dit is een artikel van: Wetenschap Uitgedokterd

Drinkwaterbronnen aan de monitor

Uit onze kranen stroomt schoon en drinkbaar water, maar waar komt dat eigenlijk vandaan?

"In Vlaanderen winnen we ons drinkwater uit diverse ruwwaterbronnen, zoals ondergrondse reserves, kanalen en rivieren. Dit water wordt vervolgens grondig gezuiverd door drinkwatermaatschappijen, zodat het veilig is voor consumptie," legt VITO-onderzoeker Joni Dehaspe uit. "Wij monitoren de kwaliteit van de ruwwaterbronnen continu met sensoren. Zo kunnen we bij ernstige vervuiling, zoals een lozing door een bedrijf, snel ingrijpen. Dankzij geavanceerde computermodellen kunnen we zelfs voorspellingen doen over de gevolgen van vervuiling of langdurige droogte. Zo beheren en beschermen we onze kostbare watervoorraden met behulp van sensoren en data."