Konden we de film van de klimaatopwarming maar terugspoelen, moeten de wetenschappers hebben gedacht die minuscule klompjes steenkool maakten in hun lab.
Als we de broeikasuitstoot niet tijdig en fors kunnen terugdringen, helpt het misschien om CO2 uit de lucht te halen en deze ofwel op te slaan in de ondergrond, ofwel er nuttige producten van te maken.
Beide pistes worden momenteel onderzocht, dit in het kader van respectievelijk carbon capture & storage (CCS) en carbon capture & utilization (CCU). Op het vlak van opslag wordt bijvoorbeeld gekeken naar injectie onder hoge druk in verlaten olie- en gasvelden, of in onderzeese rotsformaties.
Een team Australische wetenschappers bewandelt echter een andere piste. Zij willen CO2 eerst omzetten in een vaste stof, om het daarna pas te begraven. Het voordeel van die benadering is dat ze veiliger is: in tegenstelling tot ondergrondse reserves in gas- of vloeibare vorm kan een vaste substantie niet gaan lekken.
De onderzoekers ontwierpen een proefopstelling waarin CO2 uit de lucht wordt geplukt en vervolgens wordt uiteengehaald in zuivere koolstof en zuurstof. De efficiëntie van de methode is niet slecht (voor een pilootinstallatie), mede dankzij de katalysator op basis van vloeibaar metaal die de vorsers speciaal hiervoor ontwikkelden.
Zo ontstonden minuscule brokjes vaste stof die je steenkool zouden kunnen noemen. Het komt er nu op aan de efficiëntie van de methode op te drijven zodat ze ook op macroschaal kan worden toegepast.
