Duurzaamheidsrapport: hummus

Hoe wordt hummus gemaakt? Wat zit er in?

 

Hoe wordt het gemaakt?

Eerst worden de erwten met de hand gecontroleerd op steentjes. De kikkererwten zijn zo hard dat oogstmachines moeilijk onderscheid kunnen maken tussen steentjes en erwten. Vervolgens weken ze een nacht lang in water en worden dan met honderd kilo tegelijkertijd gekookt. Een maalmachine vermengt de ingrediënten met elkaar. Dat duurt zo’n tien minuten.

 

 

Wat zit er in?

  • Gemalen kikkererwten
  • Sesampasta (tahin) of sesamolie
  • Water
  • Olijfolie
  • Citroensap
  • Knoflook

Eiwit

Hummus levert het volwaardige eiwit dat de mens nodig heeft. Daar staan de aminozoren uit de sesampasta en de aminozuren uit de kikkererwten voor in. Vlees, vis, koemelk, eieren en quinoa leveren datzelfde complete eiwit.

Sporenelementen

In kikkererwten zitten magnesium, ijzer, zink, molybdeen en mangaan. Verder bevatten ze veel vezels en vitamine B6.

E-nummers

Hummus uit de winkel bevat ook kaliumsorbaat (Sabra, Colruyt) of sorbinezuur en benzoëzuur (Maza). Het zijn alledrie E-nummers en daarmee goedgekeurde conser­veringsmiddelen. Pas bij extreem hoge inname kunnen die schadelijk zijn voor je gezondheid.

Vleesvervanger

De eiwitten in kikkererwten zijn gezond. Kikkererwten bestaan voor 50 tot 90 procent uit droog eiwit en bevatten ook weinig vet. Bovendien zijn ze milieuvriendelijker dan eiwitten uit melk, eieren en vlees. De veehouderij stoot 15 procent van alle broeikasgassen uit.

Caloriebom

670 calorieën neem je op als je een bakje hummus uit de supermarkt leegdipt. Door de toegevoegde olie is dat ongeveer twee keer meer dan wanneer je het volgens traditioneel recept maakt.

Herkomst

De kikkererwten in bereide hummus komen uit diverse landen. Bij Carrefour komen ze uit Canada, Frankrijk en Spanje en worden ze in België tot hummus verwerkt. Maza importeert de kikkererwten uit Turkije en Canada. De hummus van Sabra (Albert Heijn) wordt gemaakt in Kirat Gat in Israël en komt in gekoelde containers over zee naar ons.

Goede erwt

De kikkererwt is de meest gegeten peulvrucht ter wereld. De erwten hebben een droog en warm klimaat nodig. Dat maakt ze volgens de FAO, de voedings- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties, een belangrijk gewas in tijden van klimaatverandering. Ze zorgen daarnaast, net als veel andere bonen, voor stikstof in de bodem.

Bodems die door verkeerd gebruik arm in voedingsstoffen zijn geworden, kan je herstellen met het gewas. De erwten kunnen ook meststoffen vervangen, zoals kunstmest.

Verder zou de kikkererwt goed dienst kunnen doen als eiwitbron voor vee. Dat in plaats van soja, waarvoor momenteel oerwoud moet wijken. In Australië onderzoeken wetenschappers hoe ze kikkererwten geschikt kunnen maken voor veevoer.

Foute erwt?

Sommige Israëlische producten worden illegaal geproduceerd in bezet Palestijns gebied. In lijstjes met ‘foute’ producten stoot je vaak op Sabra Dipping Company. Dat is het dochterbedrijf van het Israëlische Strauss Group, dat het Israëlische leger steunt. De producten die je bij ons koopt, zijn niet van dat bedrijf, maar van Sabra Mezze, een andere onderneming met toevallig dezelfde naam. Sabra is een populaire naam en een manier om een jood aan te duiden die is opgegroeid in Israël.


Gerelateerde artikels

Het groene goud van de toekomst
Dit is een artikel van: Wetenschap Uitgedokterd

Het groene goud van de toekomst

Waarom noemen wetenschappers microalgen wel eens 'het groene goud'? Wel, naast biobrandstoffen en astronautenvoeding kan je er ook zonnecrème mee maken. Zo bevatten deze kleine algen bevatten die hen beschermen tegen zonlicht, wat ook voor de mens van pas kan komen. Helaas maken ze van nature te weinig van die stofjes aan. Elke Vereecke (ILVO - UGent - FWO) onderzoekt hoe we microalgen kunnen telen boordevol van die zonlichtwerende stofjes. Ontdek in deze video hoe ze dat doet!

Soja 'made in Belgium'
Dit is een artikel van: Wetenschap Uitgedokterd

Soja 'made in Belgium'

Soja, dat is een gewas dat in tropische landen als Brazilië wordt gekweekt, toch? Klopt, maar daar willen Margo Vermeersch (ILVO) en haar collega's verandering in brengen. Zij willen soja in België telen, waardoor we in de toekomst minder dan de huidige 700.000 ton soja per jaar hoeven te importeren. Benieuwd hoever ze daarmee staan? Bekijk de video waarin Margo alles uitlegt. Zij is ervan overtuigd: mits nog wat geduld, kunnen we straks genieten van Belgische sojadrink!

Drinkwaterbronnen aan de monitor
Dit is een artikel van: Wetenschap Uitgedokterd

Drinkwaterbronnen aan de monitor

Uit onze kranen stroomt schoon en drinkbaar water, maar waar komt dat eigenlijk vandaan?

"In Vlaanderen winnen we ons drinkwater uit diverse ruwwaterbronnen, zoals ondergrondse reserves, kanalen en rivieren. Dit water wordt vervolgens grondig gezuiverd door drinkwatermaatschappijen, zodat het veilig is voor consumptie," legt VITO-onderzoeker Joni Dehaspe uit. "Wij monitoren de kwaliteit van de ruwwaterbronnen continu met sensoren. Zo kunnen we bij ernstige vervuiling, zoals een lozing door een bedrijf, snel ingrijpen. Dankzij geavanceerde computermodellen kunnen we zelfs voorspellingen doen over de gevolgen van vervuiling of langdurige droogte. Zo beheren en beschermen we onze kostbare watervoorraden met behulp van sensoren en data."