Walvissen kunnen praten zoals jij en ik. Ze gebruiken geen woorden, maar maken bijzondere geluiden die lijken op muziek. Walvissen zingen niet om de nieuwe grote popster te worden, maar om met elkaar te kunnen communiceren. Zo kunnen ze elkaar terugvinden, praten ze over eten en zelfs waar ze naartoe gaan zwemmen.
Wat is walvisgezang?
Net zoals mensen regels leren in de les Nederlands, gebruiken walvissen ook specifieke regels. Letters vormen woorden, woorden maken zinnen, en zinnen vormen verhalen. Walvisgezang bestaat uit lange, diepe klanken die door de oceaan golven, maar in werkelijkheid zijn dat allemaal korte geluiden. Walvissen kunnen klikken, fluiten en roepen. Als ze die geluidselementen herhalen en samenvoegen, maken ze een soort van woorden en zinnen. Zo kunnen ze hun verhaal vertellen aan andere walvissen. De walvissentaal is net zoals mensentaal efficiënt: 'woorden' die vaak voorkomen (zoals 'ik', 'de' en 'huis' in het Nederlands) zijn ook bij walvissen korter.
Walvissentaal aanleren
Mensen leren een taal door het voorbeeld van anderen te volgen. Jij hebt hoogstwaarschijnlijk Nederlands geleerd dankzij je ouders. Wetenschappers geloven dat walvissen ook op dezelfde manier leren ‘praten’. Ze leren van hun ouders en geven het daarna door aan hun kalf.
Als je ooit de kans krijgt om een walvis te zien of te horen, luister dan goed! Misschien vertelt hij jou wel een spannend verhaal.
