Wetenschap betekent voor iedereen iets anders. In mijn vijfde jaar secundair krijg ik steeds meer een inkijk in het belang van wetenschap voor mijn leeftijdsgenoten.
Hannelore Prinsen zit in het vijfde jaar wiskunde-wetenschappen. Ze blogt over wetenschap op en naast de schoolbanken.
Zelf ben ik een leerling in de richting wiskunde gecombineerd met wetenschappen. Voor mij is dus zowat alles dat ik doe, verstrengeld met de wereld van de wetenschap. Van chemische reacties in de keuken tot biologische observaties in mijn achtertuin, weinig ontsnapt aan mijn onbeteugelde fascinatie. Terwijl ik zo op een zomeravond naar een zwerm muggen lig te kijken, denkende aan hun levenscyclus, vraag ik me soms af hoe diezelfde muggen eruit zouden zien voor mijn vrienden.
Zo ziet mijn artistieke vriendin in de kunsthumaniora een wonderschoon luchtballet, en mijn kameraad in de humane wetenschappen een complexe samenleving. Mijn scherpzinnige klasgenoot met sterk ontwikkelde economische visie verlangt op zo’n moment vooral vurig naar een vlammenwerper: “Oprecht, ik heb zin om die rotbeesten allemaal te verbranden.”
Mijn eigen passie ligt vooral bij de biologie. Ik ben dan ook wild enthousiast wanneer er weer een nieuwe diersoort ontdekt wordt, en diep getreurd wanneer er één verdwijnt. Ik volg alle pagina’s van de NOAA en een handjevol natuurfotografen. Ook nieuwtjes uit de ruimtevaart zijn bij mij meer dan welkom.
Hoeveel heb ik op dat vlak gemeen met mijn leeftijdsgenoten?
Over het algemeen wordt door mijn generatie naar het schijnt weinig nieuws gelezen. Het nieuws dat we volgen komt meestal in de vorm van video’s op sociale media, gedeeld door officiële pagina’s als de NASA, tweets en posts van celebrities als Leonardo Dicaprio (#westan), en niet te vergeten; memes.
Dat lees je goed. Memes. Meer dan enkel een nutteloos tijdverdrijf, ze worden geïnspireerd door huidige situaties, en brengen zo de aandacht naar belangrijke recente gebeurtenissen. Het zijn in principe kleine, gemakkelijk deelbare pakketjes nieuws.
Wanneer we dan wetenschapsactualiteit volgen, waarover lezen we dan graag?
Psychologie en sociologie zijn populaire onderwerpen, zeker voor mijn vrienden in de richting humane wetenschappen. Ze zijn heel aanwezig zijn in onze samenleving en komen vaak in het oog van de media te staan. Zeker nu de verkiezingen in de VS dichterbij komen is de interesse hoog. Ook de eerder vernoemde jonge economist houdt een oogje open op Reddit.
De toename van mentale ziekten zoals depressie onder jongeren komt ook niet onopgemerkt. Er is veel belangstelling voor de mentale staat van onze eigen generatie, net als voor die van vorige en volgende generaties. Ik vroeg ooit een vriendin wat ze wilde doen eenmaal ze was afgestudeerd.
“Het maakt niet zo uit. Zolang ik mensen beter kan maken.” Wanneer ik dit vertel, knikt iedereen in de groep instemmend mee.
Een andere grote fascinatie die door veel verschillende jongeren gedeeld wordt, is die voor het heelal. Verrassend, vond ik, want dat is nu juist één van de meest complexe onderwerpen. Grappig genoeg lijkt dat net de aantrekking te versterken. Hoe moeilijker het concept, hoe liever. De leergierigheid van mijn generatie verbaast zelfs mij nog steeds.
Nu is er precies één onderwerp dat ik kon vinden, dat iedereen aanging. Dat is natuurlijk de klimaatcrisis. Je hebt vast al gehoord over de marsen, de opkomst van jongeren voor het klimaat en de vele bewegingen die in de laatste paar jaren ontstaan zijn.
Het is niet zomaar een trend. Er gaat geen dag voorbij waarin er niet onderling over milieu gediscussieerd wordt, waarin vorderingen en tegenslagen met elkaar besproken worden en dromen (en nachtmerries) over de toekomst uitgewisseld. In elke richting: kunst, humane, beroepsonderwijs, wetenschap, economie. Op elke school. In elk land. Overal blijft milieu de jeugd bezighouden.
