Europese varkens komen van oorsprong uit het Zuidwest-Azië, uit landen als Turkije en Saoedi Arabië. Toch hebben de moderne varkens nog nauwelijks genetisch materiaal van hun verre voorouders. Hun genetisch handtekening bestaat vooral uit die van het Europese wild varken.
Dat blijkt uit onderzoek van Britse archeologen. De onderzoekers keken naar het genoom van ruim tweeduizend oude varkens, inclusief die van 63 archeologische varkens verspreid over Zuid-West-Azië en Europa in de laatste 10.000 jaar. Hieruit blijkt dat de eerste varkens op ons continent circa achtduizend jaar terug Europa bereikten vanuit, wat toen heette, Mesopotamië.
De daarop volgende drieduizend jaar kruisten de gedomesticeerde varkens dusdanig met Europese wilde varkens dat ze bijna al hun oosters genetisch materiaal verloren. Het enige wat resteert is het kenmerkende zwart en zwart wit gespikkeld patroon in hun vacht. Het hoogste aandeel van DNA uit oosterse varkens is nog te vinden in de landen rond de Middellandse Zee.
“Beschikking over oud genetisch materiaal over zo’n lange tijdsperiode en ruimte stelt ons in staat de langzame vervanging van het volledig varkensgenoom in kaart te brengen”, zegt bio-archeoloog Gregor Larson, van Oxford’s School of Archeology.
“Dit suggereert dat varkenshouderij in de eerste millennia zeer extensief is geweest. En ondanks dat varkenshoeders selecteerden op bepaalde vachtkleur was er zoveel contact met het Europese wilde zwijn dat de voorouderlijke handtekening van de zwijnen waar ze vanaf stammen verloren ging”.
