In zijn na de oorlog neergepende memoires vertelt Louis Willems over zijn motieven en over de vlucht die hij na de oorlog ondernam.
De Waffen-SS, de persoonlijke lijfwachten van Hitler, waren dé keurtroepen van het Derde Rijk. Eerst kwamen alleen Duitse recruten in aanmerking voor deze elite-eenheid, maar naarmate de oorlog vorderde en het aantal beschikbare manschappen drastisch uitdunde, werden ook vrijwilligers uit andere landen in hun rangen opgenomen.
Bruggeling Louis Willems is een van de ongeveer tienduizend Vlamingen die het zwarte uniform van de Waffen-SS aantrok. In 1942 vertrok hij zonder medeweten van zijn ouders naar Antwerpen om zich aan te melden bij de Werbungsstelle van de Waffen-SS. Drie jaar later, op 3 mei 1945, wordt hij door de Amerikanen krijgsgevangen genomen. Het einde van de Tweede Wereldoorlog betekende voor Willems de start van een jarenlange omzwerving vol onzekerheid. Tijdens deze tocht, die meer dan duizend kilometer zou omvatten, was zijn voornaamste zorg om in het ontwrichte naoorlogse Duitsland uit de handen te blijven van de geallieerden. Een snelle terugkeer naar België was immers niet mogelijk.
In Eos Memo reconstrueert historicus Pieterjan Vinck het onwaarschijnlijke vluchtverhaal van een Vlaamse collaborateur, wiens memoires een unieke inkijk geven op de verwarrende nadagen van de Tweede Wereldoorlog. Door zijn ogen herbeleven we enkele van de meest turbulente pagina’s van de recente geschiedenis.
* Om privacyredenen is de naam in dit artikel vervangen door een pseudoniem.
