‘Dik maar gezond’ is mythe

Overgewicht of obesitas gaat heel vaak gepaard met een te hoge bloeddruk, met een afwijkende bloedsuikerspiegel en met een teveel aan cholesterol. Toch zijn er heel wat mensen met een BMI hoger dan 25 (wat de Wereldgezondheidsorganisatie classificeert als ‘overgewicht’) en zelfs hoger dan 30 (‘obees’) bij wie deze klinische indicatoren afwezig zijn. Ondanks hun teveel aan lichaamsvet hebben ze een vrij normale bloeddruk en cholesterol, waardoor ze  door menig medicus als gezond worden aanzien, zeker op het niveau van de stofwisseling. Dik maar gezond, zeg maar.

Dat is onterecht, zo blijkt nu uit een langdurige en breedvoerige studie waarin duizenden mensen in meer dan tien Europese landen jarenlang werden gevolgd. De Britse medici die de studie coördineerden, speurden in de resultaten naar verbanden tussen overgewicht enerzijds en hartziekten anderzijds. Ze deelden de deelnemers aan de studie in volgens medische indicatoren zoals bloeddruk, cholesterolniveau, bloedsuikerspiegel en BMI. Als mensen aan drie of meer de criteria voldeden, dan werden ze als ‘ongezond’ gekwalificeerd. Mensen met alleen een (veel te) hoge BMI ontsnapten daar dus aan.

Maar uit de analyse bleek dat ze uiteindelijk niet ontsnapten aan de gevolgen van hun overtollige lichaamsvet – statistisch gezien dan. Zo lag bij hen de kans op ischemische hartklachten – waarbij het hart door verstopte kransslagaderen te weinig bloed ontvangt en een hartaanval kan ontstaan – bijna dertig procent hoger dan bij de gezonde deelnemers met een gezonde BMI (tussen 18,5 en 25). Oh ja, bij de ongezonde deelnemers lag het risico op hetzelfde soort hartklachten liefst dubbel zo hoog als bij de gezonde groep.