‘Onderzoek heeft bewezen dat…’, ‘deze studie heeft aangetoond dat…’ lezen we vaak. Maar voor een team van wetenschappers tot de conclusie komt, heeft het een lange weg afgelegd. Hoe zit het met de mislukkingen onderweg?
Doorbraken en positieve resultaten staan in de schijnwerpers, terwijl negatieve resultaten vaak onderbelicht blijven. Het is tijd dat we anders omgaan met mislukkingen, en ze niet verbergen achter de gesloten deuren van laboratoria. Mislukkingen leren ons net zoveel als successen. Ze bieden inzichten in wat niet werkt en waarom.
Als integere wetenschappers moeten we niet streven naar het bewijzen van hypotheses, maar naar het achterhalen van de waarheid, ongeacht of die overeenkomt met onze verwachtingen. Het is onze plicht om objectief te blijven en ons onderzoek te baseren op feiten, zonder ons te laten beïnvloeden door persoonlijke vooroordelen of externe druk.
Het is jammer genoeg vaak zo dat wetenschappelijke tijdschriften voornamelijk positieve resultaten publiceren. Dat geeft een vertekend en onrealistisch beeld van de werkelijkheid in de wetenschap. Wetenschappelijke tijdschriften zouden ruimte moeten bieden voor publicatie van negatieve resultaten. Dat bevordert de wetenschappelijke vooruitgang, want die transparantie helpt voorkomen dat anderen dezelfde fouten maken.
Mislukkingen leren ons net zoveel als successen
Ook vanuit ethisch oogpunt zijn die negatieve resultaten belangrijk. We vermijden een file op de wetenschappelijke snelweg door geen onnodige tijd en middelen te verliezen in herhaling van mislukte experimenten. Zo slaan we nieuwe wegen in, stimuleren we wetenschappelijke discussies en versterken we het vertrouwen in de wetenschappelijke gemeenschap. Ook draagt dit bij aan de geloofwaardigheid van wetenschappelijk onderzoek in het algemeen.
We moeten openlijk praten over mislukkingen en tegenslagen. Het erkennen van mislukkingen is geen teken van zwakte, maar van moed en integriteit. Ik wil streven naar een verandering in de wetenschappelijke cultuur waarbij we mislukkingen omarmen als een essentieel onderdeel van het onderzoeksproces. Een cultuur waarin samenwerking en open communicatie centraal staan.
Mijn boodschap voor jullie: omarm negatieve resultaten, maak zo wetenschappelijk onderzoek veerkrachtiger en realistischer, draag bij aan een cultuur van voortdurende verbetering en vernieuwing, waarbij fouten bouwstenen vormen op weg naar het begrijpen van de meest ingewikkelde fenomenen en ontdekkingen.
Hoe zien negatieve resultaten eruit in het lab zelf? Laat dit een reminder zijn dat negatieve resultaten net zo waardevol zijn als positieve, en dat we ons er niet door mogen laten ontmoedigen.
