Door te trainen met een robothand-exoskelet, kunnen pianisten sneller spelen dan waartoe ze fysiek in staat zijn.
Als je een nieuwe vaardigheid leert, dan is het normaal dat je in het begin snel bijleert en na een tijd steeds minder vooruitgang boekt. Ook getrainde musici hebben hier last van. Zelfs na jaren oefenen kan het zijn dat ze dit ‘plafondeffect’ niet kunnen doorbreken, omwille van fysieke beperkingen in de snelheid en behendigheid van hun vingers. Japanse onderzoekers hebben nu een robothand-exoskelet ontwikkeld dat pianisten helpt om deze fysieke grens te doorbreken.
Het exoskelet is ontworpen om de vingers van pianisten sneller te bewegen dan zij zelf zouden kunnen. Het apparaat werd in meerdere experimenten bij 118 getrainde pianisten getest. Ze oefenden thuis eerst twee weken lang een pianostuk totdat hun prestatieniveau een plateau bereikte. Vervolgens ondergingen zij een trainingssessie van 30 minuten met het exoskelet, dat op de rechterhand werd bevestigd. Het apparaat genereerde vervolgens snelle of trage bewegingen in een complex of simpel patroon. De pianisten hoefden hierbij zelf niets te doen; het exoskelet genereerde alle bewegingen zelf.
Direct na de training en de dag nadien beoordeelden de onderzoekers de prestaties van de pianisten. De pianisten die snelle en complexe patronen hadden ervaren, konden sneller spelen met zowel hun getrainde, als met hun ongetrainde hand. Ook vertoonden ze een verbeterde spiercoördinatie in hun getrainde hand.
Eerder onderzoek had al aangetoond dat robot-geassisteerde bewegingen eenvoudige vaardigheden kunnen verbeteren, maar met deze studie leren onderzoekers dat het ook getrainde mensen kan helpen om het plafondeffect te doorbreken. De onderzoekers geven aan dat er nieuwe onderzoeken nodig zijn om te begrijpen hoe het exoskelet precies de motorische vaardigheden verbetert, en waarom deze vaardigheden ook verbeteren in de ongetrainde hand.
