Jan Mostert (52) getuigt over zijn alcoholverslaving en afkickproces.
Dertig jaar lang heb ik een uitstekende carrière gehad in de groente- en fruithandel. Ik ben in bijna alle landen van de wereld geweest, heb zaken gedaan met de grote supermarkten. Na een mooie deal of tijdens beurzen vloeide de drank doorgaans rijkelijk. Ik ontwikkelde een serieuze alcoholverslaving. Met alcohol is dat een proces waarin je geleidelijk vastloopt.
Vanaf mijn veertigste moest ik dagelijks drinken om mezelf in een bepaalde staat van ontspanning te brengen. Meestal stond ik om vijf uur op en ging naar mijn werk. Als ik ’s avonds om zeven uur thuiskwam, begon ik met een al te vlot tempo te drinken. Gewoonlijk waren dat twee of drie flessen witte wijn. Om tien uur viel ik dronken in bed. In het weekend dronk ik meer, ik kon immers uitslapen. Ik verzuimde nooit op mijn werk. ’s Avonds een vent, ’s ochtends een vent.
Mijn alcoholprobleem werd erger toen het laatste bedrijf waar ik werkte mijn contract niet verlengde. Ik kwam met een uitkering thuis te zitten en raakte erg met mezelf in de knoop. Ik had altijd prima verdiend. Plots moesten we veel zuiniger aan doen. Ik belandde in een negatieve spiraal. Ik voelde me lichamelijk beroerd. Niet zo raar, want ik begon al om half negen te drinken, zodra mijn vrouw naar haar werk was. Ook voor onze twee kinderen was mijn verslaving een probleem. Papa zuipt.
Gelukkig had ik nooit een kwade dronk. Ik heb ook nooit stiekem gedronken. Maar ik besefte wel dat ik iets moest ondernemen. Met mijn vrouw ben ik naar de huisarts gegaan. Die schreef librium voor, tegen de onrust in mijn hoofd. Tot grote zorg van mijn vrouw bleef ik erbij drinken, terwijl die angstremmer er juist voor moet zorgen dat je van alcohol af blijft. Onafhankelijk van mij maakte ze weer een afspraak met de huisarts. Die heeft toen opname in een verslavingskliniek aangeraden.
De eerste dagen zijn vreselijk. Er heerst complete onrust in je hoofd en in je lijf
Drie maanden ben ik intern opgenomen geweest bij GGZ Delfland. De eerste dagen waren vreselijk. Je krijgt junkie-achtige verschijnselen, je trilt, er heerst complete onrust in je hoofd en je lijf. Ik had er nooit bij stilgestaan wat voor gif alcohol is, en de confrontatie met mijn leverwaarden was heftig.
Na een aantal dagen begon ik me gezonder te voelen. Ik stond lekkerder op, ging ontbijten, wat ik eerst nooit deed. Ik kreeg groepstherapie met andere alcoholverslaafden en cognitieve gedragstherapie om beter met mijn emoties om te gaan en te leren mijn gevoelens uit te spreken. Dat had ik nooit van huis uit meegekregen! Dat praten heeft ook geholpen mijn schaamte jegens mijn vrouw en kinderen te overwinnen, om dat dal met drek en bagger achter me te laten. Inmiddels werk ik als ervaringsdeskundige en geef ik voorlichting op de detox-afdeling. Dat draagt bij aan mijn herstel. Zoals een klinisch psycholoog me eens zei: een goede ervaringsdeskundige is zijn eigen schaamte voorbij.
Alcohol is overal te koop, het is niet duur, zeer velen hebben er problemen mee. Toch is het moeilijker over je alcoholprobleem te praten dan een glas wijn te bestellen. Bizar eigenlijk.
Goede wijn zou ik nog op smaak kunnen waarderen, maar genieten gaat ervan af als alcohol een probleem wordt. Ik had eens een discussie met een behandelaar die dacht dat ik wel weer sociaal zou kunnen leren drinken en naar mijn oude werk terug kon. Maar dat wil ik niet, ondanks de aanbiedingen die ik nog altijd krijg. Ik weet hoe mijn verslavingsproces werkt. Eén glas is te veel en duizend glazen zijn te weinig. Ik kom ook niet in de verleiding als mijn vrouw op het terras een biertje drinkt. Dan neem ik een sapje of een cola light. Bovendien slik ik refusal, een glas wijn zou me kotsmisselijk maken.
In het kader van de 10-daagse van de Geestelijke Gezondheid verschijnt er vanaf dinsdag 1 oktober iedere dag een getuigenis over een psychische stoornis. Deze getuigenis is afkomstig uit What’s Wrong With Me – Faces of the DSM van auteur Vittorio Busato. Daarmee wil hij psychische stoornissen uit de DSM, de ‘diagnosebijbel’ van de psychiatrie, een gezicht geven.
Lees ook het artikel over medicatie bij alcoholverslaving: Werken pillen tegen alcoholverslaving?