Nieuwe molecule houdt verkoudheid tegen
14 mei 2018 door SSTDe kracht van de molecule is dat ze ingrijpt op menselijke cellen, en niet op de ziekmakende virussen zelf.
Met een simpele verkoudheid worden niet minder dan tweehonderd verschillende (families van) virussen in verband gebracht. Door dat immens brede spectrum van ziekteverwekkers is het ondoenbaar om een vaccin te ontwikkelen en om het menselijk lichaam immuun te laten worden.
Bovendien evolueren deze virussen – net als het griepvirus – enorm snel, waardoor medicijnen die er rechtstreeks op ingrijpen snel hun werking zouden verliezen door de ontwikkeling van resistentie. En dus worden verkoudheden voornamelijk behandeld met medicijnen die de symptomen (keelpijn, een verstopte of lopende neus, koorts) verlichten.
Britse biologen denken nu alsnog een manier gevonden te hebben om de vele verkoudheidsvirussen een hak te zetten. Ze hebben namelijk een molecule ontwikkeld die niet ingrijpt op de viruspartikels zélf, maar op menselijke cellen die worden gekaapt door de virussen om zichzelf te kunnen voortplanten.
De molecule in kwestie – die de onderzoekers trouwens op het spoor kwamen in een vlaag van serendipiteit, tijdens onderzoek naar malariaparasieten – legt een mechanisme in menselijke cellen stil dat virussen gebruiken – misbruiken! – om hun eiwitmantel te bouwen. Die eiwitmantel hebben ze nodig om hun genetische materiaal in te verpakken.
Omdat alle menselijke verkoudheidsvirussen van dit mechanisme – waarachter weer een menselijke eiwit schuilt – gebruikmaken, werkt de molecule ‘in theorie’ tegen al deze virussen. Bovendien zou de interventie weinig of geen resistentie opwekken, want het is het menselijke eiwit dat wordt aangepakt, niet de virussen zélf.
Of de molecule daadwerkelijk zal uitgroeien tot een effectief middel – géén vaccin, want met immuniteit heeft dit niets te maken – zal nog moeten blijken. Verdere testen, eerst op dieren en daarna op eventueel op mensen, moeten uitwijzen of het wel veilig genoeg is. Twijfel is gerechtvaardigd, want bij eerdere middelen in het verleden bleken de bijwerkingen vaak te groot. Er kleeft immers een groot risico aan het uitschakelen van fundamentele menselijke eiwitten.
