Bij (jonge) kinderen wordt pijn vaak niet herkend, te weinig gecontroleerd en onderbehandeld. Het leidt niet zelden tot chronische pijn, invaliditeit en onnodig leed. Dat stelt een commissie van wetenschappers, artsen, psychologen, ouders en patiënten in het toonaangevende blad The Lancet. 

De oplossing ligt volgens hoofdauteur Christopher Eccleston (University of Bath) in vier doelstellingen. We moeten meer belang hechten aan pijn en er meer kennis over vergaren, de methodes om het te meten moeten we optimaliseren en vaker aanwenden, en we moeten de pijn verzachten – met psychologische, farmaceutische en fysieke interventies. De invulling van die laatste doelstelling verschilt van patiënt tot patiënt. 

Vandaag zijn er te veel kinderen en jongeren met acute of aanhoudende pijn die slecht wordt opgevolgd. Die pijn kan veel invloeden hebben: biologische, psychologische en sociale factoren kunnen meespelen. Die complexiteit bemoeilijkt een behandeling. 

Afleiding

Eenvoudige en betrouwbare strategieën om pijn te verzachten worden volgens Eccleston dikwijls over het hoofd gezien. Hij verwijst onder andere naar aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie uit 2015, die stellen dat zuigelingen minder pijn ervaren bij bepaalde behandelingen als je ze vasthoudt of borstvoeding geeft. Bij adolescenten zouden afleidingstechnieken hetzelfde effect hebben. 

Over pijn blijven bovendien enkele misvattingen de ronde doen. Het is bijvoorbeeld aangetoond dat kinderen geruststellen voor een ingreep hen eigenlijk banger maakt, omdat ze dan denken dat hun ouders zich zorgen maken. 

Tot slot benadrukken de commissieleden de dringende behoefte aan nieuwe geneesmiddelen voor kinderen. De medicijnen moeten de pijn verlichten zonder dat ze het beloningssysteem stimuleren – iets wat onder meer opioïden wel doen. 

Bron: University of Bath, Verenigd Koninkrijk