Sport: hoe meer, hoe beter?

Olympische atleten leven gemiddeld 2,8 jaar langer dan een 'gewone' sterveling. Dat blijkt uit een onderzoek dat deze week is gepubliceerd in het British Medical Journal waarbij de levensverwachting van maar liefst 15.174 olympische medaillewinnaars sinds 1896 werd vergeleken met niet-olympiërs. Dertig jaar na hun Olympische glorie hadden medaillewinnaars acht procent meer kans om nog in leven te zijn dan leeftijdsgenoten uit hun land van herkomst.

De onderzoekers vermoeden dat veel lichaamsbeweging en een gezonde leefstijl aan de basis van de hogere levensverwachting liggen, maar dat lijkt een tweede publicatie in hetzelfde blad te betwijfelen. Uit de studie blijkt immers dat de sport er niet toe doet. Olympische sporters leven gemiddeld langer, of het nu golfers, gymnasten of atleten zijn - sporten met een verschillende fysieke belasting.

‘De meeste onderzoeken vergelijken atleten met de normale populatie en stellen daarna vast dat de sporters inderdaad langer leven, en dus vermoedelijk ook gezonder zijn’, zegt Frouke Engelaer van de Leyden Academy die bij het tweede onderzoek betrokken was. ‘Maar er is iets mis met die vergelijking. Wie de topsport bereikt, heeft immers al op voorhand een gezonder lichaam, terwijl in de normale populatie wel mensen met aangeboren aandoeningen – die dus sowieso een hoger overlijdensrisico hebben - worden meegerekend.’

Daarom vergeleek Engelaer de levensverwachting van atleten met die van andere atleten, bijvoorbeeld tussen statische (zoals gewichtheffen), dynamische (zoals wielrennen) en fysiek zwaar belastende (zoals roeien) sporten. De intensiteit van de sport bleek geen invloed te hebben op het sterfterisico. Het beoefenen van een ‘gevaarlijke’ sport heeft dat wel. Sporten met een verhoogd risico op botsingen (zoals turnen en wielrennen) of lichamelijk contact (zoals voetbal en boksen) gaan gepaard met een 13 tot 24 procent hogere sterfte na de leeftijd van 50 jaar.