De inzet van (verwilderde) straatkatten om rattenpopulaties in te dijken, is geen goed idee.
Ratten zijn onlosmakelijk verbonden met steden. En als vanouds denken stadsbewoners dat het loslaten van verwilderde katten de beste manier is om rattenpopulaties in te dijken.
Maar terwijl katten dol zijn op muizen, zijn ze dat veel minder op ratten – hoewel die vaak sterk op muizen gelijken. Dat verwilderde straatkatten de verspreiding van ratten in steden zouden tegengaan, is een illusie die precies het gevolg is van het veranderende gedrag van ratten.
Amerikaanse biologen hebben in een aantal realistisch opgezette experimenten immers ontdekt dat ratten bovenmatig bang zijn van katten – en dus overreageren. Daardoor zullen ratten zich meteen gaan verstoppen als ze een kat in hun wijde omtrek signaleren. Buurtbewoners vatten dit vervolgens op als een overwinning van de katten op de ratten, maar in feite is er geen rat gesneuveld.
In tegenstelling tot wat we vaak denken, jagen katten liever op kleinere en gemakkelijkere prooien zoals vogels en kleinere knaagdieren. Ze gaan pas op ratten jagen als ze écht honger hebben en er niets anders te vinden is aan eten.
De (massale) inzet van katten tegen stadsratten zou dus meer kwaad doen (voor het lokale ecosysteem) dan goed.
