Katten hebben de vervelende gewoonte om urine tegen muren en planten te sproeien. Kattenbaasjes hebben mogelijk al gemerkt dat die urine harder stinkt dan de urine in de kattenbak. Japanse onderzoekers hebben daar een mogelijke verklaring voor gevonden.
Katten sproeien hun urine niet om hun baasje (of de buur van) te irriteren, maar om met andere katten te communiceren. Kattenurine bevat zogenaamde vluchtige organische stoffen die zich snel in de lucht verspreiden en informatie voor andere katten bevatten. Wetenschappers vermoedden daarom dat gesproeide kattenurine harder stinkt dan urine in de kattenbak, maar daar was nog geen bewijs voor.
Japanse onderzoekers vergeleken daarom de chemische samenstelling van gesproeide urine met die van “kattenbak-urine”. Ze stelden vast dat het om exact dezelfde urine gaat. Het is dus niet zo dat andere vluchtige organische stoffen in gesproeide urine de penetrante geur veroorzaken.
De onderzoekers stelden wel vast dat de urine bleef plakken aan de wand van de buisjes waarin ze de stalen verzamelden. Zo kwamen ze tot het inzicht dat het kleven verantwoordelijk is voor de sterke geur. Het eiwit cauxine in kattenurine zorgt ervoor dat de urine beter aan verticale oppervlakken blijft kleven, handig als je op deze manier wil communiceren met andere katten die pas veel later op dezelfde plaats voorbijkomen. Omdat de urine aan verticale oppervlakken kleeft, kan het vocht in de urine sneller verdampen dan in een kattenbak, en wordt de geur van de op muren of planten achterblijvende stoffen sterker. Hoogstwaarschijnlijk ruikt gesproeide urine daarom harder.
Het onderzoek is gepubliceerd in Journal of Chemical Ecology.
