Het geluid afkomstig van schepen zorgt ervoor dat strandkrabben zich minder goed camoufleren en langzamer op gevaar reageren. Daardoor zijn ze een gemakkelijke prooi voor hun natuurlijke vijanden.
De strandkrab is een meester in de camouflage. De organismen kunnen de kleur van hun schaal aanpassen aan de rotsachtige kusten waar ze leven. Dat is echter niet meer zo vanzelfsprekend door het drukke verkeer op onze oceanen: het overtollige geluid van schepen zorgt ervoor dat de strandkrabben zich slecht camoufleren en langzamer op gevaar reageren.
Biologen van de Universiteit van Exeter onderzochten dat door strandkrabben met een donkere schaal in een witte bak te plaatsen. Een deel kreeg de geluiden van cruiseschepen, containerschepen en olietankers te horen. Andere krabben hoorden alleen natuurlijke geluiden uit de oceaan. De krabben die blootgesteld werden aan de scheepsgeluiden, verkleurden opvallend minder om met de witte omgeving te matchen. Hun soortgenoten die alleen natuurlijke geluiden hoorden, waren daar wel toe in staat.
Het proces om van kleurverandering is traag, vergt erg veel energie en wordt aangestuurd door hormonen die specifieke pigmenten activeren. Een organisme onder stress verspilt energie en heeft een verstoorde hormoonbalans, wat waarschijnlijk de reden is waarom het de strandkrabben niet lukt om hun schaal voldoende te camoufleren. De geteste krabben groeiden en vervelden trager dan hun soortgenoten die van de geluidsoverlast bespaard bleven. De onderzoekers stelden de strandkrabben ook bloot aan een gesimuleerde aanval door zeevogels. De helft van de krabben die de schepen hoorde, verroerde zich niet voor het gevaar. De andere helft reageerde trager dan normaal.
De studie toont aan dat niet alleen dieren die met geluid communiceren, zoals vissen en zeezoogdieren, maar ook strandkrabben getroffen worden door de geluidsvervuiling in onze oceanen.
Het onderzoek werd gepubliceerd in Current Biology.
