Onderzoekers identificeren de plasticvervuiling op een Spaans strand. 57 procent bleek afkomstig van kledij.
Op de stranden van het historische Spaanse stadje Tarragona, ligt er evenveel plastic als op die van Barcelona. Dat besluiten onderzoekers van de Rovira i Virgili Universiteit, na een onderzoek van zeewater- en bodemstalen. Het gaat niet enkel over ronddwalende plastic zakken of drijvende flesjes, maar vooral over kleine microplastics in het water en in de bodem. Die reizen naar de zee via rivieren en riolering. Oorspronkelijk zijn ze onder meer afkomstig van industrieel afvalwater of lozingen door boten, maar ook uit afwasmachines.
Niet volledig uitgefilterd
Tot 57% van al het plastic in het zeewater rond Tarragona, is afkomstig van kledij. Deels worden die microplastics er door waterzuiveringsstations wel uit gefilterd, maar niet volledig. Eenmaal in zee, breken ze nooit volledig af. Wel worden ze onder invloed van het zonlicht en de golven opgesplitst tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Microplastics zijn per definitie kleiner dan vijf millimeter, nanoplastics zijn maximaal één millimeter groot.
Plastic in vis
Vissen, schelpen en kreeftachtigen slikken vaak een portie plasticdeeltjes bij hun maaltijd. Bij sommigen blokkeert het plastic het spijsverteringssysteem, wat een vroegtijdige dood betekent. Het kan ook dat sommige deeltjes zo klein zijn, dat ze doorheen de celmembranen passen en tot in de lever, de nieren en het zenuwstelsel geraken.
Via voedsel uit de zee, komt plastic ook op ons bord terecht. Vissen en andere zeedieren hebben bij de vangst immers nog plastic in hun spijsverteringsstelsel. Sommige plasticsoorten absorberen ook giftige stoffen, waaronder zware metalen. Wat dat precies betekent voor de gezondheid, moet verder onderzoek uitwijzen.
