Voor de meeste mensen zijn insecten bizarre, enge schepsels. Maar naarmate je ze beter leert kennen, worden ze fascinerende wezens die wonderbaarlijke metamorfoses ondergaan, complexe sociale levens hebben en op slimme manieren communiceren.
Wat vind je van het beestje op de foto hierboven? In werkelijkheid zie je een sterk uitvergrote waterjuffer, maar het lijkt alsof je recht in de ogen van een buitenaards wezen kijkt. Voor de meeste mensen zijn insecten dat ook: bizarre schepsels met een vreemdsoortige lichaamsbouw, uitpuilende ogen, met gif gevulde lijven, venijnige kleuren en veel te veel poten en sprieten. Geen wonder dat schrijvers van horror en sciencefiction zo makkelijk inspiratie vonden in de insectenwereld. Zo hard we de neiging hebben om katten en honden te vermenselijken, zo radicaal doen we het tegenovergestelde met insecten. We ontdierlijken ze bijna, het zijn monsters die verpletterd moeten worden.
Nochtans worden ook deze monsters sympathieker en waardevoller naarmate je ze beter leert kennen. Het zijn fascinerende wezens, die wonderbaarlijke metamorfoses ondergaan. Larven lijken soms in niets op de volwassenen – alsof elk individu twee of zelfs drie levens na elkaar leidt. Ze hebben complexe sociale levens, van grote mierenlegers tot wemelende bijenkorven, die doen denken aan onze eigen ingewikkelde sociale structuren. Ze communiceren met elkaar via feromonen, chemische stoffen en zelfs dansjes. Bovendien zien ze er gewoon cool uit, bewijs daarvan de karakterkop op deze cover.
Sciencefiction maakt handig gebruik van onze angst voor insecten, maar kan ons ook iets leren over onze relatie met hen. In E.T. the Extra-Terrestrial, de iconische film uit 1982 en waarschijnlijk de enige sciencefictionfilm waar ik ooit van genoten heb (sorry fans), ontdekt de tienjarige Elliott een buitenaards wezen dat per ongeluk op aarde achterbleef. Elliott overwint zijn angst en de twee worden beste maatjes. Wanneer de wereld het bestaan van E.T. ontdekt, ontstaat meteen een panische klopjacht, en Elliott moet er alles aan doen om zijn vreemde vriend te redden. Laten we zijn zoals Elliott en bizar en vreemd niet als bedreigend, maar als een uitnodiging tot ontdekking zien. Wie weet komt die ingesteldheid van pas als we ooit echt een buitenaardse intelligentie zouden tegenkomen.