Er is meer tussen aardkern en aardmantel dan een onbelangrijke grensovergang. Dat blijkt uit een nieuw onderzoek met… een ruimte-algoritme.
Tussen de mantel van de aarde - de vaste laag direct onder de korst - en haar kern zit een overgangsgebied waarover nog lang niet alles bekend is. Een nieuw onderzoek aan de University of Maryland kan een zoeklicht zijn om deze grenszone verder te verkennen.
Een team geofysici analyseerde duizenden opnamen van seismische golven. Hiervoor gebruikten ze een algoritme dat, raar maar waar, eigenlijk ontwikkeld is voor het zoeken naar patronen in de straling van verafgelegen sterren(stelsels). Ze lieten dit los op duizenden seismogrammen van krachtige aardbevingen die plaatsvonden tussen 1990 en 2018. Centrale vraag: hoe verplaatsten de seismische golven zich? Waarop weerkaatsten ze, en wat zegt dat over de materie waarop ze dat deden?
Hieruit identificeerden ze echo’s uit het grensgebied. Dit resulteerde in wat de onderzoekers in Science omschrijven als ‘de eerste veelomvattende en diepgaande blik op die zone, op zo’n grote schaal en met zoveel details’. De belangrijkste vaststelling: in dat gebied bevinden zich meer hete en heterogeen gevormde gesteenten met een grote dichtheid dan tot nog toe werd aangenomen.
Hun vorm en omvang verder doorgronden kan nieuwe inzichten aanleveren in de geologische processen die zich diep in de aarde afspelen. Wat op zijn beurt aanknopingspunten kan opleveren voor een beter inzicht in de evolutie van onze planeet in het algemeen. Maar ook, en dat brengt ons letterlijk en figuurlijk dichter bij wat zich net onder onze voeten afspeelt, in de werking van de tektonische platen in het bijzonder. Wat van belang is voor het inzicht in aardbevingen. Denk maar aan de roemruchte San Andreasbreuk, waar de Noord-Amerikaanse en de Pacifische Plaat langs elkaar schuiven, met alle gevaar vandien voor miljoenensteden als San Francisco.
