Een plaats die prat gaat op haar niet zo grote snuggerheid is Olen, want ze vermeldt de legende van 'De Pot van Olen' zelfs op haar officiële site. Vandaag zet ze de traditie verder: hun feest ‘Onder de Molen’ heeft als logo een molen waarvan de wieken verkeerd staan.
Volgens de meest algemene versie van de legende van de ‘Pot met Drie Oren’ bezocht Keizer Karel ooit Olen en bood de waard hem een pot aan terwijl hij die aan het oor vastnam, zodat de Keizer zelf geen oor had om die pot aan te nemen. Bij een volgend bezoek maakten de Olenaars twee oren aan de pot, maar nam de waard de pot aan beide oren vast. Drie oren volstonden ook niet, want de waard nam beide oren vast, terwijl hij het derde oor naar zichzelf en niet naar de Keizer richtte. De officiële site van Olen vermeldt deze legende, al haast ze zich ook om te stellen dat er nog andere verhalen zijn, die juist de intelligentie van de Olenaars aantonen.
Vandaag is het niet meer Keizer Karel, maar zowaar de hele wereld die Olen wil ontvangen, tijdens allerlei zomerfeesten. Er vinden optredens plaats rond de Buulmolen, een oude windmolen die van 1362 zou dateren. Het heet dan dat “de rustieke molen de perfecte achtergrond is voor een hulde aan het Vlaamse levenslied”. Een aangepast logo werd ontworpen, maar wat blijkt: de wieken staan in spiegelbeeld. Dit is niet één maal het geval, maar ook in een variatie met andere kleuren. Een wiskundige merkt dit onmiddellijk op, want links- of rechtsdraaiendheid zijn belangrijke begrippen, maar de Olenaars, die nochtans onder die molen wonen, blijkbaar niet.
Tevergeefs blijkbaar heb ik mij in mijn boek ‘Wiskunst’ al opgewonden over de verkeerde stand van molenwieken. Ook in mijn blog 'Een Valse Rembrandt' argumenteerde ik dat juist om die reden het werk ‘De Molen’ van Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606 –1669) een vervalsing is. De wiskundige kunstenaar Rinus Roelofs (Hengelo) had dit met recht en reden opgemerkt, maar kunsthistorici zijn blijkbaar niet zo vatbaar voor wiskundige argumenten.
Nu, zelfs een leidinggevende figuur van de Vlaamse vereniging van molenliefhebbers, de zakenman Jozef van Waeyenberge, schreef ooit een lezersbrief naar EOS om te stellen dat er Vlaamse molens zijn die in wijzerzin draaien. Hij was in zijn wiek geschoten, maar zijn tegenvoorbeeld is er nooit gekomen, ondanks aandringen; 'geen tijd', zo luidde het. In Olen is het echter onomstotelijk: de molen waar de logo’s naar verwijzen draait wel degelijk in tegenwijzerzin, terwijl die op het logo in wijzerzin draait. Een nieuwe legende is geboren: ‘De Molen van Olen’.
