Druppels zijn normaal rond en bol, maar door contact met een elastisch oppervlak kunnen ze ook andere vormen aannemen.
De manier waarop een vloeistof zich hecht aan een vaste stof, hangt sterk af van de oppervlaktespanning van de vloeistof. Die wordt al decennialang bestudeerd door druppels op een vast oppervlak te leggen. Doorgaans is dat oppervlak statisch en onbeweeglijk. Maar Canadese fysici hebben nu voor het eerst een grondige analyse gemaakt van vloeistofdruppels tussen twee oppervlakken, die bovendien konden worden uitgerekt.
De fysici gebruikten druppels glycerol (een soort alcohol) en polyethyleenglycol (een wateraantrekkende organische verbinding) die ze tussen twee elastische plastic laagjes plaatsten.
Als ze een laagje vast hielden en het andere uitrekten (in beide richtingen), dan vormden de van oorsprong sferische druppels zich om tot platte ‘flensjes’ van vloeistof. Rekten ze de bovenste laag enkel in een richting uit, dan verkregen ze elliptische druppels. Ellipsen bovendien waarvan de vorm fijn afstelbaar was aan de hand van de uitrekking. Ten slotte slaagden de vorsers er ook in om quasi kubusvormige druppels te verkrijgen.
Het onderzoek is nuttig omdat het een nauwkeurige methode verschaft voor de meting van de oppervlaktespanning tussen vloeistoffen en elastische plastics. Maar het kan ook bijdragen aan de ontwikkeling van vloeibare lenzen, die verschillende lichtbundels produceren afhankelijk van de vorm van de druppels.
