Mannen discrimineren sollicitanten na depressie

Als je een sollicitatiebrief schrijft, vermeld je dan dat je een gat van een jaar in je cv hebt door een depressie, of verzwijg je die reden beter? Dat laatste, zo blijkt. Toch als je bij een man op gesprek moet.

Wie na een jaar onderbreking opnieuw aan het werk wil, roept vragen op bij werkgevers. Onvermijdelijk zullen zij willen weten wat de reden is voor die afwezigheid van de arbeidsmarkt. Als ze zulke sollicitanten überhaupt uitnodigen.

Om dat laatste uit te zoeken, verstuurden sociaal econoom Stijn Baert en zijn collega’s van de Universiteit Gent ruim zeshonderd fictieve sollicitatiebrieven als reactie op echte vacatures voor laborant, vertegenwoordiger, productiearbeider en barman. Ze maakten paren van sollicitanten die het voorafgaande jaar niet hadden gewerkt. In brief A werd telkens expliciet vermeld dat dat omwille van een zware depressie was, in brief B repten ze niet over de reden voor afwezigheid.

Globaal genomen hadden alle kandidaten een even grote kans om uitgenodigd te worden voor een gesprek (13 procent). Maar dat verandert als je kijkt naar wie de sollicitaties beoordeelt. Was dat een man, dan kregen de sollicitanten die een depressie vermeldden 40 procent minder uitnodigingen dan degenen die dat niet deden. Bij vrouwelijke rekruteerders was dat net omgekeerd: er waren 40 procent meer uitnodigingen voor kandidaten die een depressie vermeldden.

Begrip voor eigen geslacht

‘Depressie bij mannen is een taboe’, verklaart Baert deze resultaten. ‘Het cliché wil dat vrouwen beter zijn in soft skills en meer begrip tonen, en onze studie bevestigt dat. Tegelijk zien we dat mannelijke rekruteerders vooral vrouwen met een voorbije depressie discrimineren. Dat kunnen we verklaren vanuit wetenschappelijke literatuur die laat zien dat we over het algemeen meer begrip hebben voor mensen van hetzelfde geslacht.’

Moet je nu niet of net wél vermelden dat je een depressie achter de rug hebt? ‘Zeker als je je richt tot een vrouwelijke rekruteerder, is het een voordeel om het te vermelden’, meent Baert. ‘Geef je geen reden voor een jaar afwezigheid van de arbeidsmarkt, dan kan dat negatief overkomen. Vooral bij hooggeschoolden, omdat dat bij hen veel minder vaak voorkomt dan bij laaggeschoolden. Het is wel belangrijk om te benadrukken dat je depressie in het verleden ligt en dat je helemaal klaar bent om er opnieuw in te vliegen. Werkgevers, ten slotte, denken misschien dat het risico groot is om zo iemand aan te nemen omdat die persoon kan hervallen. Maar ze moeten beseffen dat een afwijzing een veel groter risico op herval inhoudt, en dat dat ook duur is voor de maatschappij – en dus indirect voor hen.’ (lg)