Aard- en maanwater hebben zelfde bron

Amerikaanse onderzoekers stelden vast dat het water op onze aarde dezelfde afkomst heeft als het water op de maan.

Intussen is het meer dan veertig jaar geleden dat de laatste Apollomissie, Apollo 17, de maan verliet. Toch blijven de maanrotsen, naar de aarde gebracht door de astronauten van het project, voer voor ontdekking. Wetenschappers van de Brown universiteit in Providence in de VS onderzochten maanstenen meegebracht door Apollo 15 en 17, en kwamen tot de conclusie dat het water in de stenen qua samenstelling identiek is aan het water gevonden in meteorieten hier op aarde.

Voor de leek is water gewoon water, maar niets is minder waar: de vloeistof bevat waterstofisotopen die de herkomst van het goedje verraden. Zo zal water dat afkomstig is van dicht bij de zon een andere soort ‘handtekening’ hebben dan water dat onze planeet bereikte vanuit de buitenste rand van het zonnestelsel.

Onderzoekers denken dat de maan ontstond uit een botsing tussen de vroege proto-aarde en een andere planeet ter grootte van Mars. De schijf van puin die rond de aarde achterbleef vormde dan op den duur de maan. Lang werd gedacht dat door de hitte die met de boting gepaard ging geen water op de maan terug te vinden zou zijn. Maar recente metingen van vulkanisch glas van op de maan tonen het tegendeel aan. Verder onderzoek bevestigt nu dat de isotoophandtekening van het waterstof gevangen in de maanstenen identiek is aan die gevonden in kleine meteorieten hier op aarde. Van die meteorieten wordt gedacht dat ze de bron zijn voor het meeste water op onze planeet.

De bevindingen, gepubliceerd in Science deze week, suggereren dat de vroege aarde mogelijk al water bevatte voor de vorming van de maan. En dat de maan dan - ondanks de hitte bij de botsing - het water heeft ‘geërfd’ van de aarde. (ma)