Een populaire en eenvoudige methode om vast te stellen of een brok gesteente al dan niet een meteoriet is blijkt funest voor de magnetische informatie die in de ruimtesteen verborgen zit.
Dat hebben wetenschappers van het MIT (VS) en de Université Paris Cité (Frankrijk) vastgesteld. Het gevolg is dat er belangrijke informatie verloren gaat over de manier waarop magnetische velden in de ruimte deze meteorieten in de loop van de miljarden jaren hebben veranderd.
Blootstelling aan een magnetisch veld kan een interessante uitwerking hebben op mineralen. Tijdens de vorming van een brok gesteente kunnen de kristallen in magnetische mineralen zich richten naar het magnetische veld, en in sommige gevallen zelf gemagnetiseerd raken. Op die manier wordt informatie opgeslagen over de sterkte en richting van het magnetische veld dat dit heeft veroorzaakt.
Hier op aarde gebruiken wetenschappers dit effect om de geschiedenis van het aardmagnetische veld te begrijpen. En op dezelfde manier kan ook de magnetische geschiedenis van een planeet als Mars worden onderzocht.
Uitgewist
Wetenschappers dachten dat ze sporen van het magnetische veld van Mars nog terug zouden vinden in zogeheten Marsmeteorieten – meteorieten zoals de NWA 7034 die op aarde zijn gevonden, maar die naar alle waarschijnlijkheid van de planeet Mars afkomstig zijn. Toen zij de magnetische informatie in deze brokken gesteente wilden onderzoeken, was echter geen spoor van magnetisme terug te vinden. De magnetische gegevens van Mars die in NWA 7034 waren opgeslagen, waren uitgewist door de magneten die ‘meteorietenjagers’ gebruiken om hun vondsten te verifiëren.
Dit effect was al bij veel meteorieten waargenomen, maar nog niemand had systematisch onderzocht hoe het ontstaat. Daarom hebben Foteini Vervelidou en haar collega’s nu uitgebreid onderzoek gedaan, bestaande uit een combinatie van modelberekeningen, ‘hermagnetisering van aardse basalt met behulp van handmagneten en een onderzoek van negen fragmenten van de moedermeteoriet van NWA 7034.
Eerst berekenden zij de grootte van het magnetische veld rond een handmagneet, en het effect dat dit veld zou hebben op gesteenten van verschillende afmetingen. Vervolgens hebben zij de resultaten van hun berekeningen getoetst aan brokken aards basalt door de magnetisatie ervan voor en na blootstelling aan een neodymiummagneet te meten. In veel gevallen bleken ze na blootstelling aan de handmagneet geheel of gedeeltelijk te zijn gedemagnetiseerd, net zoals bij meteorieten was vastgesteld.
Inmiddels zijn er overigens instrumenten beschikbaar die meteorieten kunnen helpen identificeren zonder de daarin opgeslagen magnetische informatie te wissen. De onderzoekers hopen dan ook dat ze in de nabije toekomst Marsmeteorieten kunnen analyseren waarvan het oorspronkelijke magnetische veld behouden is gebleven.
