bosbrand

Vuur speelt een belangrijke rol in ecosystemen, en dus ook in de evolutie van wilde dieren. Maar kan hun aanpassingsvermogen gelijke pas houden met de stijgende frequentie van natuurbranden?

De Australische "Black Summer"-natuurbranden van 2019 en 2020 hebben enorme hoeveelheden rookdeeltjes hoog in de atmosfeer geïnjecteerd. Daardoor zijn chloorhoudende verbindingen in de stratosfeer toegenomen. Die stoffen vernietigen ozon op de middelste breedtegraden.

Grote herbivoren verminderen het aantal natuurbranden op wereldschaal.

Zijn er echt meer bosbranden dan vroeger? In Europa alvast wel.

Bosbranden kunnen overwinteren onder de sneeuw, om in de lente bij warmer en droger weer op te flakkeren. Die zombiebranden hangen samen met hete zomers en namen de laatste jaren dus toe. Maar hun relatie met het weer en het landschap maakt ze gemakkelijker te vinden op satellietbeelden en goedkoper te bestrijden.

De aerosolen van de bosbranden die ruim een jaar geleden Australië teisterden, bereikten massaal de stratosfeer. Daardoor konden ze maandenlang blijven hangen en het hele zuidelijke halfrond rondreizen.

Bioloog Rudy Van Diggelen (Universiteit Antwerpen) bestudeert onder andere hoe ecosystemen zich herstellen na een brand. In deze podcast heeft hij het over de impact van en het herstel na een natuurbrand.

Niet alle CO2 dat vrijkomt bij bosbranden, komt in de lucht terecht. Een aanzienlijk deel belandt als houtskool in de bodem.