epidemie

Lelies, bacteriën of rijstkorrels: het fenomeen van exponentiële groei laat zich misschien nog het best vatten in raadsels.

Een nieuw machine learning-systeem moet helpen om toekomstige epidemieën in de kiem te smoren.

Nieuw onderzoek geeft aan dat de pestbacterie die miljoenen slachtoffers maakte niet alleen ouder is dan wetenschappelijk verondersteld. Ze blijkt oorspronkelijk ook een stuk minder besmettelijk én dodelijk geweest te zijn.

Voor velen lijken de hedendaagse quarantainemaatregelen opgelegd door de regering nieuw en onvergelijkbaar. Binnen blijven, afstand houden van vrienden van geliefden en zelfs vreemden op straat, boodschappen vooraf plannen als een militaire operatie, voortdurend op onze hoede zijn voor onze omgeving: het is slopend en zeker niet wat we gewoon zijn te doen. De opvatting dat deze maatregelen een nieuw, hedendaags verschijnsel zijn is echter verkeerd.

De coronapandemie doet onze samenleving op haar grondvesten daveren. Een terugblik in de geschiedenis kan ons meer leren over de sociale impact van een pandemie op lange termijn, bijvoorbeeld de builenpest die zich in de middeleeuwen vanuit China tot in Scandinavië verspreidde.

Amerikaanse vleermuizen sterven massaal aan het witte-neus-syndroom. Maar een nieuwe therapie biedt hoop.

Twee jaar geleden kreunde Jemen behalve onder oorlogsgeweld ook onder een cholera-epidemie. Genetische analyses hebben nu opgehelderd waar de bacteriën vandaan kwamen.

In oktober 1918 sloeg de Spaanse griep het hardst om zich heen. De virusstorm zou miljoenen slachtoffers maken. Is zo’n wereldwijde pandemie vandaag nog mogelijk?

Genoomvaccins kan je snel ontwikkelen wanneer een virus als zika of ebola plots verwoestend uithaalt.