Wij zijn het Aiolus team, een groepje studenten uit het Sint-Barbaracollege in Gent. Wij doen mee aan de Cansat competitie, een wedstrijd die jongeren hun eigen wetenschappelijk ruimtevaartproject laat ontwikkelen. Dit houdt in dat we een kleine satelliet bouwen, die lanceren aan boord van een raket om vervolgens tijdens onze daling verschillende missies uit te voeren.
Met acht enthousiaste leerlingen uit het 5de middelbaar nemen we deel aan dit wetenschappelijk avontuur. We moeten een satelliet (SAT) bouwen ter grootte van een blikje van 33cl (CAN) om die vervolgens met behulp van een raket één km de lucht in te lanceren. Hierna wordt onze CANSAT losgelaten. Tijdens onze daling met parachute moeten we verschillende missies uitvoeren.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen de primaire en de secundaire missies. De primaire missies staan vast: we moeten op verschillende hoogtes de luchtdruk en de temperatuur meten. Hiervoor krijgen we een CanSatKit met alle benodigdheden in.
Om onze CanSat zo innovatief en origineel mogelijk te maken, en tegelijk onszelf nog meer uit te dagen door de grenzen van het realiseerbare af te tasten, hebben we ervoor gekozen onszelf niet minder dan vier secundaire doelstellingen op te leggen, genoemd naar de Griekse goden van de winden. We proberen met andere woorden in elke windstreek, in elke facet van het concept een welbepaalde missie te realiseren.
Onze secundaire missies: een uitdaging!
Ten eerste kozen we voor een zeer actueel thema: CO2. Met Eurus willen we het CO2-gehalte in de onderste lagen van de troposfeer onderzoeken. In het licht van de opwarming van de aarde zijn al heel wat metingen gedaan maar over het gehalte in de troposfeer vinden we nergens een eenduidig antwoord. Daarom vonden we het een goed idee om zelf eens op onderzoek te gaan.
Onze tweede secundaire missie noemen we de Notus. De doelstelling van Notus is een duidelijk beeld geven van het traject dat de satelliet aflegt en zo een breed publiek meer duiding geven. We zien immers vaak in artikels over de ruimte enkele nietszeggende data verschijnen. Dat willen we verhelpen door ons traject en onze landing in beeld te brengen waarbij we natuurlijk rekening houden met de werkelijkheid.
Ook doen we onderzoek naar een alternatief afremmingssysteem, naast de gewone methode van een parachute: de Zephyrus. Belangrijk hierbij is er achter komen of de nieuwe methode voordelen oplevert of niet.
Als laatste hebben we Boreas. Zoals we al vertelden moeten we in de primaire missies onderzoek doen naar temperatuur. Met Boreas onderzoeken we de impact van wrijving op onze metingen en dus ook hoe belangrijk het is om het meetapparaat te plaatsen op de CANSAT waar er weinig wrijving is met de lucht.
Het uiteindelijke doel: de finale!
Toen we in november dit plan voorlegden aan de jury, kregen we positieve feedback en groen licht om onze CANSAT te bouwen.
Ondertussen deden we al veel testen en experimenten (waar we later meer over zullen vertellen) en begonnen we aan de bouw. Begin februari bereiken we namelijk een nieuwe deadline: daar vertellen we in een rapport hoe ver we staan en welke vorderingen we al gemaakt hebben. We proberen de jury in meerdere rapporten te overtuigen van de wetenschappelijke innovativiteit van ons project, opdat we geselecteerd zouden worden voor de Belgische finale. In die finale mogen 12 van de 18 geselecteerde teams hun CANSAT effectief de lucht in schieten! Tot dan werken wij met veel plezier verder aan onze satelliet. We hopen ten zeerste dat we slagen in onze uitdagingen.
Voor meer info
Om ons publiek te bereiken hebben we een eigen Facebookpagina en Youtubepagina opgericht. U ben ten zeerste welkom om deze te bezoeken en meer te ontdekken. Normaal gezien kan u in de volgende weken onze blog blijven bezoeken waar we verdere informatie zullen bijhouden. Ook kan het altijd tof zijn om onze website (www.aiolusproject.wordpress.com) te bezoeken en zo kennis te maken met onze wetenschappelijke avonturen!
