Staalreus ArcelorMittal wil tegen 2050 wereldwijd CO2-neutraal zijn. Geen sinecure, als je weet dat de staalindustrie, na de cementindustrie, de tweede grootste CO2-voetafdruk ter wereld heeft.
De vraag naar staal stijgt en dat zal de komende jaren niet veranderen. De wereldbevolking heeft steeds meer staal nodig voor auto’s, bruggen en windmolens. In het laatste decennium had China op korte tijd veel staal nodig, nu is India volop in ontwikkeling en ook het Afrikaanse continent komt nog.
Wereldwijd minder staal gebruiken zit er voorlopig niet in. Is het oneindig recycleerbare staal dan geen eenvoudige oplossing voor zijn CO2-probleem? Gerecycleerd staal komt nu nog vooral terecht in gewapend beton, spoorrails of staaldraad. Dit kan veranderen als de kwaliteit beter wordt. Ons bezoek aan de staalgigant leert dat de industrie op verschillende sporen moet werken om van de CO2-uitstoot af te geraken, en dat zowel op de input als de output. Van de inzet van microben die de bioreactoren doen draaien over een betere hoogoventechnologie tot alternatieven voor fossiele koolstof: het zijn maatregelen die de uitstoot fors doen dalen.
Buiten kijf staat dat de weg naar CO2-neutraliteit niet zonder obstakels is. Zo loopt de wetgeving achter op innovatie, wat onzekerheid met zich meebrengt. Afval blijft op die manier al te vaak afval, en zo kan het moeilijk grondstof worden. Chemische recycling is iets dat de wetgeving nog niet echt kent.
Beeld: Marius Burgelman
Meer weten? Lees het volledige artikel nu in Eos Wetenschap. Bestel online via tijdschriftenwinkel.be
