Nieuw exoskelet? Oefening baart kunst

Al is er uiteraard nog werk aan de winkel: als je vergelijkt met wandelen zónder exoskelet (en niet met wandelen met een uitgeschakeld exoskelet, zoals vaak gebeurt) is de energiewinst nog zeer bescheiden. Dat komt niet alleen door het gewicht van zo’n ding, maar ook omdat onze bewegingen complex en onvoorspelbaar zijn, waardoor het exoskelet en onze spieren elkaar soms tegenwerken.

Aangezien elk mens anders beweegt (en dat geldt zeker als hij of zij een letsel of handicap heeft, zoals veel potentiële gebruikers van een exoskelet), zou het besturingssysteem eigenlijk moeten leren hoe de eigenaar beweegt, bedachten de Amerikaanse ingenieur Steve Collins (Carnegie Mellon University) en zijn collega’s.

Aangezien elk mens anders beweegt (en dat geldt zeker als hij of zij een letsel of handicap heeft, zoals veel potentiële gebruikers van een exoskelet), zou het besturingssysteem eigenlijk moeten leren hoe de eigenaar beweegt, bedachten de Amerikaanse ingenieur Steve Collins en zijn collega’s.

Dus ontwierpen ze een systeem dat de bewegingen van het exoskelet aanvankelijk liet variëren, ondertussen kon meten hoeveel energie een proefpersoon spendeerde, en zo zocht naar de beste manier om het individu in kwestie een zetje te geven. Dat bespaarde gemiddeld zo’n 14% energie.

De leercurve van het exoskelet bleek echter niet de enige reden waarom proefpersonen na een uur oefenen minder energie verbruikten. Net omdat de bewegingen van het systeem aanvankelijk varieerden, vermoeden de wetenschappers, leerden proefpersonen beter stappen met het exoskelet.

“Het idee dat je een beweging exact moet herhalen om ze onder de knie te krijgen wordt hiermee nogmaals ontkracht,” schrijft bewegingswetenschapper Dirk De Clercq (UGent) in een begeleidend commentaarstuk. “Gevarieerde oefeningen zijn veel beter om een nieuwe vaardigheid aan te leren.”

Veel meer over de ontwikkeling van exoskeletten op onze themapagina.