De nieuwe wearable maakt het mogelijk om meerdere medische condities tegelijk te meten, en is het eerste draagbare apparaat dat zowel cardiovasculaire signalen als biochemische niveaus samen in kaart brengt.
Beeld: UC San Diego
Tijdens de covid-19 pandemie doen we er alles aan om onderling contact zo veel mogelijk te vermijden. Met name voor risicogroepen, waaronder diabetespatiënten, zou het een grote uitkomst zijn als medische condities op afstand kunnen worden gemeten. Een nieuwe wearable maakt het mogelijk om meerdere medische condities tegelijk te meten, en is hiermee het eerste draagbare apparaat dat zowel cardiovasculaire signalen als biochemische niveaus in het menselijk lichaam tegelijk in kaart brengt.
De pleister, ontwikkeld aan de University of California, kan in de nek worden aangebracht en bestaat uit een dunne laag rekbare polymeren die zich kunnen aanpassen aan de huid. Hij is uitgerust met een bloeddruksensor en twee chemische sensoren – één die de niveaus van lactaat (een biomarker van fysieke inspanning), cafeïne en alcohol in zweet kan meten, en een andere die de glucosespiegels meet. De pleister is in staat om drie metingen tegelijk te verrichten, één van elke sensor: bloeddruk, glucose en een van de opties lactaat, alcohol of cafeïne. Het team is al bezig met een nieuwe versie van de pleister met nog meer sensoren.
Ingenieuze constructie
Expert op het gebied van biomedische technologie David Fernandez Rivas (Universiteit Twente): ‘Deze onderzoeksgroepen hebben al een lange en succesvolle weg afgelegd op het gebied van wearables. Het verbaast mij daarom ook niet dat ze met zo'n ingenieus ontwerp komen. Ik ben een groot voorstander van het waarnemen van "signalen" door de huid, maar zoals de auteurs eerlijk zeggen: er is nog wel veel te doen.’
‘In het bijzonder moeten we voorzichtig zijn met de verwachtingen van "één pleister voor alle metingen". De auteurs merken op dat er risico's op lekkage zijn, maar we moeten ook nadenken over hoe betrouwbaar deze pleisters in de praktijk zullen zijn. Onze huid is flexibel, we bewegen en zweten, sommige mensen hebben meer haar dan anderen, en pleisters kunnen losraken. Heeft dat invloed op de nauwkeurigheid en hoeveel? Kunnen we belangrijke gebeurtenissen missen en kan het niet goed werken van de sensor tot ongewenste risico's leiden? Deze vragen zullen eerst beantwoord moeten worden. Maar het is zeker een erg interessante ontwikkeling.’
