Jacht op de wilde kikkererwt

In het Midden-Oosten telen boeren vermoedelijk al tienduizend jaar lang kikkererwten. Jaar na jaar boet de peulvrucht in aan genetische diversiteit. Dat komt deels door bewuste selectie, en deels door toevalsfactoren.

Wilde soorten bevatten meer genetisch materiaal. Dat kan helpen om nieuwe, moderne variëteiten te creëren die beter bestand zijn tegen droogte, hitte en koude. Het kan ook zorgen voor variëteiten met een grotere dichtheid aan voedingsstoffen, en minder nood aan bemesting en water. Ook kunnen zo gedomesticeerde variëteiten ontstaan die beter bestand zijn tegen ziekten en plagen.

Een internationaal team van onderzoekers zocht naar verloren gegane genetische rijkdom door te speuren naar wilde soorten in Turks Koerdistan. Daar vroegen de onderzoekers aan herders waar ze zulke planten konden vinden.

Op hun aangeven konden ze de zaden en het DNA-materiaal van respectievelijk 371 en 839 wilde planten verzamelen. Aan de hand daarvan stelden ze vast dat moderne kikkererwten maar liefst 93 à 97 procent van de genetische variatie van hun wilde tegenvoeters ontberen. De wetenschappers publiceerden hun onderzoek in Nature.

De vondst van de onderzoekers is van belang voor veredelingsbedrijven en kennisinstellingen. De wilde soorten kunnen helpen om nieuwe variëteiten te ontwikkelen, bijvoorbeeld door ze te kruisen met moderne.

Bron: University of California Davis, Verenigde Staten