Oesters, Spaanse vlieg en neushoornpoeder: de afkomst van lustopwekkende middelen

Muskus, ui & knoflook

Waar het draait om seks en aantrekkingskracht kunnen we niet om geuren heen. Onze neus bepaalt in grote mate hoe we op iemand reageren. Dat geldt niet alleen voor de mensen, in het gehele dierenrijk – inclusief de insecten – spelen geurstoffen een cruciale rol in de communicatie tussen individuen. Deze feromonen kunnen waarschuwen, wegjagen of juist uitnodigen tot paring en uiteraard heeft die laatste functie de menselijke belangstelling. Een parfum draag je ten slotte niet zomaar, je wilt met die geur je eigen aantrekkingskracht vergroten. Van oudsher zijn sterk geurende dierlijke afscheidingen zoals muskus (onder meer van het muskushert) en ambergrijs (van de potvis) geliefde bestanddelen in parfums. Maar dergelijke producten waren alleen voor de rijke bovenlaag weggelegd. Gelukkig zijn er goedkope alternatieven: ui en knoflook. Van beide is bekend dat ze tal van gezondheidsbevorderende en stimulerende eigenschappen bezitten, maar ook de geur werkt goed als seksuele oppepper. Echt waar. Onder de oude Egyptenaren stond de ui niet voor niets bekend als het ‘muskus van de armen’. Cruciale voorwaarde is wel dat je het allebei eet. Zet dan ook meteen wat honing, selderij, oesters, eieren en sesam op tafel en de pret kan beginnen.

Spaanse vlieg
Al in Romeinse tijden werden deze kevers in gemalen vorm geconsumeerd en ook de Franse koning Hendrik IV zag niet op tegen een hapje kever om tussen de lakens beter te presteren. Kever? Ja, heel verwarrend, de Spaanse vlieg is geen vlieg, maar een kever die in heel Zuid-Europa voorkomt. De Spaanse vlieg behoort tot de familie van de oliekevers die bekend staan om de sterk irriterende en blaartrekkende stoffen die ze uitscheiden bij gevaar of gebruiken om hun eitjes te beschermen tegen aanvallers. Een van de bestand delen van dit afweergeschut is cantharidine en dat is waar het in alle Spaanse-vliegmiddeltjes om draait. Cantharidine zorgt namelijk voor irritaties aan de urinewegen, waardoor er meer bloed stroomt naar de schaamstreek. En dat helpt zowel bij het krijgen van een erectie als bij het stimuleren van de vrouwelijke geslachtsorganen. Maar met cantharidine moet je oppassen. De stof is krachtig en lijkt qua werking sterk op het zeer giftige strychnine. Een beetje te veel cantharidine en de gewenste potentie slaat om in priapisme – een langdurige en pijnlijke erectie waarbij blijvende schade kan ontstaan of in het ergste geval de penis zelfs afsterft. Gelukkig maar dat vrijwel alle Spaanse-vliegproducten die je in grote getale aantreft in (online) seks- en smartshops hun naam niet waarmaken. Ze bevatten geen cantharidine, maar vooral andere ‘hete’, maar ongevaarlijke stoffen zoals cayennepeper. Je kunt dus ook gewoon een graai in je keukenkastje doen....

Fallische vormen
De liefde van de man mag door de maag gaan, maar de lust kan ook via het oog worden opgewekt. Veel groenten en fruit danken hun reputatie als lustopwekkers in de eerste plaats aan hun ondeugende verschijning. Dat geldt bijvoorbeeld voor de asperge. De fallische vorm van deze stengelgroente heeft zeker bijgedragen aan het erotische imago. Een Frans etiquetteboek uit het begin van de 20ste eeuw waarschuwt meisjes nog geen asperges te eten als een man naar ze kijkt. De banaan heeft zijn uiterlijk mee, evenals de morielje, de fallische paddenstoel. Ook selderij valt in deze categorie. Sexy soepgroente? Jazeker, selderij geniet al eeuwenlang de reputatie van afrodisiacum. Het was een symbool van sommige Romeinse bordelen en Madame de Pompadour, die toch ook een zekere reputatie had, maakte regelmatig selderijsoep voor ‘haar’ Lodewijk XV. Dan de prei: keizer Nero eiste dagelijks prei op zijn bord vanwege de stimulerende vorm, maar ja, die man had wel meer vreemde ideeën.

Naast de fallus zijn er andere prikkelende vormen in de natuur te vinden. De gelijkenis tussen de oester en de vagina is bekend, maar wat te denken van de artisjok? Een mysterieus uiterlijk, met al die ‘lippen’ die een spannend, verborgen innerlijk omvouwen. Oh la la. Vooral in Frankrijk stond de artisjok bekend als een verwarmer van de ‘hete zones’. En dan is er nog de exotische avocado. Hangt die aan de boom dan denk je aan testikels, maar eenmaal doormidden gesneden opent zich de vrouwelijke zone. Nog wat extra weetjes: avocado is Azteeks voor ‘testikel’. En Lodewijk XIV at ze elke dag... Tot slot de mango. Ook die wordt als stimulerend gezien vanwege de uiterlijke overeenkomst met de mannelijke ‘fruitmand’. Maar of dat een breed gedeelde associatie is?

Brandnetel
Vervelend onkruid, die brandnetels. Stiekem verstopt tussen ander groen wachten ze hun kans af. De minste aanraking is genoeg voor een venijnig prikkende pijn.

Maar brandnetel staat ook bekend om zijn zuiverende werking omdat het de bloedsomloop stimuleert. Prikkelend, betere doorbloeding – wacht eens even, dat biedt mogelijkheden voor de lustzoeker. Dat had de beroemde Romeinse dichter Ovidius ook in de gaten. Hij raadt aan brandnetelzaadjes te gebruiken in lustopwekkende drankjes. Dat gedoe met drankjes, da’s niks voor echte kerels, moet collega-schrijver Petronius hebben gedacht. Een beetje vent wil snel resultaat. Zijn advies: voor je op jacht gaat naar de vrouwen eerst even jezelf flink onder de gordel geselen met een bosje brandnetels. De prikkeling die dan ontstaat wekt zelfs ‘oude bokken weer tot leven’, zo moedigt hij zijn lezers aan. En blijkbaar is het niet zo’n heel absurde gedachte. De invloedrijke 20ste-eeuwse Franse kruidengenezer Maurice Mességué weet te vertellen dat een oudere vriend van hem ter voorbereiding op de veroveringen van die nacht altijd eerst poedelnaakt door de brandnetels rolt om de ‘levensgeesten’ te wekken. Wie durft?

Bonenkruid
Je kunt nog zo’n onschuldig uitziend kruid zijn met lieflijke witte bloemetjes, als je formele botanische naam, Satureja hortensis, is afgeleid van de saters (of satyrs), dan moet de schijn wel bedriegen. Deze genotzoekende boswezens uit de Griekse mythologie met hun bokkenpoten en flinke erectie waren immers het symbool van de wellust. Naar het schijnt gaf de Romeinse dichter Plinius het plantje, dat bekend stond als ‘de plant van de saters’ de naam satureia. Bij ons is het bekend onder de veel minder spannende naam bonenkruid. Spannende naam of niet, bonenkruid is waarschijnlijk een van de oudst bekende (vermeende) potentieverhogers. Ten tijde van de Romeinen waren vooral de volgelingen van de wijngod Bacchus, die vaak saters in zijn gezelschap had, dol op bonenkruid. Ze tooiden zich met bonenkruidkransen, waar ze uiteraard ook lustig van aten. De reputatie van het kruid was zo sterk dat het tijdens de middeleeuwen voor monniken verboden was om bonenkruid te verbouwen. Dat zou ze maar op verderfelijke gedachten brengen. Stel je voor dat ze daar hun kopje kruidenthee van trokken!

Casanova’s menu
Wie gaat grasduinen in de wereld van de afrodisiaca ziet meteen dat ook hier Bekende Namen worden ingezet als een soort reclame. Tal van historische figuren komen voorbij, maar in deze context staat een man uiteraard eenzaam aan de top: Casanova. De kreet ‘Casanova at het elke dag’ lijkt wel uitgegroeid tot een kwaliteitskeurmerk. Tja, als je naam synoniem is geworden voor ‘verleider’ dan zit er wellicht een kern van waarheid in. Daarom een opsomming van wat, volgens tal van al dan niet betrouwbare bronnen, deze überminnaar dagelijks naar binnen werkte. Onder meer paddenstoelen. Grote hoeveelheden paddenstoelen en dan vooral truffels en morieljes. Hun werking wordt toegeschreven aan het hoge zinkgehalte dat de spermaproductie stimuleert. Verder was er de dagelijkse dosis kaviaar, dat onder de oude Perzen al werd gewaardeerd om de potentieverhogende krachten. Bovendien wisten ze dat het goed is voor je uithoudingsvermogen, ook best welkom als je Casanova bent. Uiteraard ontbreken de oesters niet. Alleen al de aanblik van een geopende oester doet wonderen voor het mannelijke libido en ze bevatten ook nog eens veel zink. Daar kun je nooit genoeg van eten, dacht Casanova. Hij verorberde maar liefst 50 stuks per dag. En om werkelijk niets aan het toeval over te laten at onze seksuele krachtpatser vlak voordat hij echt moest presteren nog even een paar eieren. Want ja, ook het alledaagse ei is een van oudsher bekend afrodisiacum.

Sesam

Je ziet het er niet aan af, maar het nederige sesamkorreltje heeft onvermoede krachten. Sesam (Sesamum indicum) is al eeuwen een zeer geliefde plant met veel culinaire en geneeskrachtige toepassingen. De zaadjes worden gebruikt in tal van gerechten in het Midden- en Verre Oosten en hebben een reputatie als levensverlengers en versterkers van de geest. De olie uit de zaadjes wordt gebruikt in de keuken, maar ook in cosmetische producten en als natuurgeneesmiddel bij huidziekten. Allemaal prachtig, maar volgens verschillende antieke Indische geschriften, waaronder de legendarische Kama Sutra, is sesam ook een geweldig middel om de potentie te verhogen. Het vraagt echter wel wat minder gangbare ingrediënten. Een recept stelt namelijk dat je de sesamkorrels moet weken in mussenbouillon. Tja, een kippenbouillonblokje dan maar? Een ander recept maakt het niet gemakkelijker. Daarvoor moet je de korrels weken in melk waarin je eerst bokkentestikels hebt gekookt. Maar dan ben je "in staat honderd vrouwen te bevredigen". Bezint eer gij begint?

Honing
Dit ‘voedsel van de goden’ staat bekend als een sterke opwekker van seksuele energie. Ook voor gewone stervelingen. Naar verluidt was het in het antieke Griekenland heel gebruikelijk om de dag te beginnen met een lepel olijfolie en een flinke hap rauwe honing. Dat stimuleert de geslachtsorganen en blijkbaar hadden de oude Grieken daar meteen in de ochtend al behoefte aan. De Perzen kenden de kracht van honing eveneens. Pas getrouwde stellen werd aangeraden dagelijks honing te eten om te zorgen voor een vruchtbaar huwelijk. De Engelse benaming voor de wittebroodsweken, de ‘honeymoon’, schijnt terug te grijpen op dit oude Perzische gebruik, maar dat is een zeer omstreden punt. De Perzen stonden echter niet alleen in hun aanbevelingen. Ook in veel andere culturen werd pasgehuwden aangeraden de eerste maand van hun huwelijk veel honing of mede, een alcoholische honingdrank, te consumeren. En natuurlijk de liefde te consumeren, want zonder dat heeft al die honing zeker geen vruchtbaar effect.

Beestachtige boosters
De lijst van vermeende afrodisiaca leest grotendeels als een vermakelijke en onschuldige boodschappenlijst. Groente, fruit, paddenstoelen, kruiden, een lepeltje honing – baat het niet dan schaadt het niet. Helaas geldt dat niet voor alle lustopwekkers. Neushoornpoeder, tijgerpenis en berengal zijn enkele voorbeelden van producten waar een wereld van dierenleed achter schuilt. Zo is de snelle afname van de neushoornpopulaties vooral te wijten aan de grote vraag, met name vanuit China en Zuidoost-Azië, naar hun hoorn. Die zou namelijk potentieverhogend zijn. Waarom? Omdat de neushoorn enorm lang kan copuleren. Als het niet zulke schrijnende gevolgen zou hebben, zou je hard kunnen lachen om de onzin die voor zoetekoek wordt geslikt. Maar beelden van neushoorns die enkel en alleen vanwege hun hoorn zijn afgeslacht doen het lachen snel vergaan. Ook andere dieren zijn het slachtoffer van dergelijke praktijken. De tijger bijvoorbeeld. Een gedroogde tijgerpenis brengt op de zwarte markt zo enkele duizenden euro’s op. Ook herten, stieren en zelfs schildpadden verliezen hun edele delen voor dit doeleinde.