Eddy Echternach

Een internationaal team van wetenschappers heeft ontdekt dat de grootteverdeling van de brokstukjes in de ringen van Saturnus het gevolg is van hun onderlinge interacties.

Het licht van het stelsel heeft er 13,23 miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken.

Philae deed de vondst bij zijn landing op de komeet, voordat hij ruim twee dagen door stroomgebrek in ‘winterslaap’ ging.

De ontdekking toont aan dat deze ‘mislukte sterren’ zich nog het meest als bovenmaatse planeten gedragen.

Daarmee is een stukje van de puzzel van de chemische evolutie van de Melkweg gevonden waar al lang naar gezocht werd.

Dit beeld toont een artist’s impression van het oppervlak van exoplaneet Kepler 452b – wellicht de meest ‘aardeachtige’ planeet die tot nu toe is opgespoord.

De opnamen zijn gemaakt door de ruimtesonde New Horizons, die afgelopen dinsdag een kort bezoek bracht aan het Pluto-stelsel.

Alles bij elkaar verzamelt de ruimtesonde zoveel gegevens, dat het 16 maanden gaat duren voordat alles naar de aarde is overgezonden.

De elfjarige activiteitscyclus van de zon wordt veroorzaakt door ‘dynamo-effecten’ in twee verschillende lagen – de ene diep in de zon, de andere vlak onder het zonsoppervlak.