Eddy Echternach

De putjes die vallende regendruppels in een zanderige bodem slaan, vertonen duidelijke overeenkomsten met kraters die het gevolg zijn van de inslagen van planetoïden.

Nieuwe opnamen moeten uitsluitsel geven over de vraag of de landingsmodule Philae genoeg zonlicht opvangt om volgend jaar weer te kunnen ontwaken.

Wetenschappers van de Universiteit Leiden en de École polytechnique fédérale de Lausanne hebben een signaal opgespoord dat afkomstig kan zijn van donkere materie.

Wetenschappers hebben ontdekt dat zich ongeveer 11.000 kilometer boven de aarde een onzichtbaar ‘schild’ bevindt dat elektronen tegenhoudt die met bijna de snelheid van het licht langs onze planeet suizen.

Deze kaart toont de verdeling van ‘vuurbollen’, veroorzaakt door brokstukken van planetoïden die tussen 1994 en 2013 de aardatmosfeer binnendrongen.

Er zijn geen wetenschappelijke gegevens verloren gegaan: op het moment dat de verbinding met de lander werd verbroken, waren alle verzamelde data al binnen.

Kometenlander Philae is niet in het beoogde landingsgebied Agilkia terechtgekomen. Doordat de verankering mislukte, stuitte de lander naar schatting één kilometer omhoog.

Hoe ruikt een komeet? Dankzij een instrument van de Europese kometensonde Rosetta, die sinds enkele maanden om komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko cirkelt, weten we het.

Uit waarnemingen met radiotelescopen blijkt dat onze naaste galactische buren verstoken zijn van gas waaruit nieuwe sterren kunnen ontstaan. De vermoedelijke dief is bekend: dat is onze Melkweg.