Hans Van Dyck

Meer dan tweeduizend jaar geleden fronste Aristoteles er zijn wenkbrauwen al over: de dansmoves van de honingbij. Het was de Oostenrijkse etholoog Karl von Frisch die hun communicatie kon decoderen. Honingbijen informeren elkaar over voedselbronnen. Maar hoe ontvangen deze sociale insecten de informatie uit symbolische danspasjes? Nieuw neurologisch gedragsonderzoek keek zorgvuldig naar hun voelsprieten.

Door geuren na te bootsen evolueert een vlinderrups van een potentiële prooi tot een uitermate gespecialiseerde broedparasiet.

Netbeheerder Fluvius heeft alle Vlaamse gemeenten het aanbod gedaan om 's nachts de verlichting te doven. Het doel is energie (en dus centen) besparen, maar ook het nachtleven vaart er wel bij.

Elk jaar levert een fascinerende oogst op aan nieuwe inzichten in mijn vakgebied. Het blijft lastig om er een favoriet uit te lichten. Na een stevige portie kill your darlings kies ik uiteindelijk voor een opmerkelijke studie over tandsteen bij Zweedse beren.

De natuur vormt een prima voedingsbodem voor alerte wetenschap. Maar we geven ons steeds minder over aan observeren en exploreren. Hoogleraar gedragsecologie Hans Van Dyck houdt een betoog voor hernieuwd contact met de natuur. ‘Als kind voor het eerst een salamander zien: onvergetelijk.’

Zijn insecten net als wij gevoelig aan veroudering? Denk niet aan kevers met grijze baarden en bijen met loophulpjes, maar het verouderingsproces is wel degelijk een algemeen biologisch fenomeen. Zowel in het lab als in het veld leveren insecten leerzame inzichten.

Iedereen slaapt. Honden en katten doen het ook. Maar wat met insecten?

De allergie is het gevolg van een tekenbeet en maakt patiënten allergisch voor rood vlees, en soms melk en gelatine.

In een stad zitten plukjes groen als zuinige krenten in een brood. Eilandjes in een zee van steen en beton. Dat maakt de stad bijzonder voor de studie van habitatfragmentatie, ofwel de versnippering van leefgebieden.