Ruimte

Dankzij SOFIA, een telescoop die vanuit een vliegtuig naar het heelal kijkt, kunnen sterrenkundigen de interactie van sterren met hun omgeving beter bestuderen.

Vijftig jaar geleden zette Neil Armstong als eerste voet op de maan. Als kind van de ruimtewedloop groeide het Apolloproject uit tot een van de grootste wetenschappelijke en technologische ondernemingen uit de geschiedenis.

De maanstenen die astronauten tijdens de Apollo-missies verzamelden, hebben onze kijk op de maan en het zonnestelsel drastisch veranderd. Wetenschappers kijken uit naar nieuwe monsters, bijvoorbeeld van de achterkant van de maan. Een goede reden om opnieuw een bezoekje te brengen aan onze natuurlijke satelliet.

Ieder jaar komt er 40.000 ton buitenaards materiaal op onze aarde terecht, vooral onder de vorm van micrometeorieten. Je kan deze minuscule steentjes van amper 1 μm tot 2 mm overal terugvinden, zelfs in je tuin of op je dak. Geologe Flore Van Maldeghem bracht ze in beeld voor haar masterproef: “Dankzij micrometeorieten ontdekken we wat er in ons zonnestelsel allemaal rondzweeft. Al hebben ze waarschijnlijk nog veel meer te vertellen.“

De detectie van methaan op Mars leidt altijd tot enige ophef, omdat dit gas op onze eigen planeet veelal door levende organismen wordt geproduceerd. Methaan komt echter ook vrij bij vulkanische en chemische processen.

Onze zon bevindt zich op bijna 150 miljoen kilometer van de aarde en toch slaagt ze er nog in om onze planeet te verwarmen. Maar is ze ook de heetste plek in het heelal?

De magnetische noordpool van de aarde verplaatst zich in ijltempo richting Siberië. Wat betekent dat voor het poollicht?

Wordt de maan het Wilde Westen van de 21ste eeuw? Zonder duidelijke spelregels zou dat zomaar eens kunnen.

De bewoonbare zone tussen planeet en moederster is veel smaller dan wordt aangenomen.

Wetenschappers hebben dankzij een nieuwe methode achttien exoplaneten ontdekt: planeten rond een andere ster dan de zon. Daartussen zit een planeet die 31 procent kleiner is dan de aarde, één van de kleinste ooit.

In veel artikelen over D-Day is sprake van een 'late maansopkomst'. Nochtans was het op 6 juni 1944 Volle Maan en verlichtte de maan de hele nacht de Normandische stranden.

Tot voor kort wist de wetenschap bitter weinig te vertellen over de mogelijkheid op buitenaards leven. Het onderwerp behoorde exclusief tot de fantasiewereld van sciencefictionschrijvers. De ontdekking van duizenden exoplaneten is bezig hier verandering in te brengen. In dit afsluitend deel werpen we een blik op de nabije toekomst. Welke onderzoeksprogramma’s ontwikkelen wetenschappers en welke vragen hopen ze daarmee te kunnen beantwoorden?

Blauwe reuzensterren zijn de rock-and-roll-sterren van het universum. Het zijn zware sterren die leven onder het motto 'Live fast, die young'. Hierdoor zijn ze zeldzaam en dus moeilijk te bestuderen, zelfs met moderne telescopen. Als eerstejaars doctoraatstudent kreeg ik de kans om bij te dragen aan een toch wel bijzondere ontdekking.

De astronauten in het International Space Station (ISS) hebben gezelschap gekregen. Twee van de drie dronerobots die de NASA ontwikkelde voor het ISS zijn er aangekomen.

Het wordt druk in de ruimte, en dat roept nieuwe, onverwachte vragen op. Wat te doen met historisch belangrijke relicten van zeventig jaar ruimtevaart bijvoorbeeld.

Dat een langdurig verblijf in de gewichtloze ruimte een ferme impact heeft op het menselijk lichaam, wisten we al. Ook op vochtkamers in onze hersenen, blijkt nu.

Exoplaneten: check.

Potentieel bewoonbare planeten: check.

Beschikbaarheid van de bouwstenen van leven: check.

Signalen uit de ruimte: negatief.

Astronaut word je niet zomaar, dat wist je waarschijnlijk al. Over het algemeen duurt de basistraining van een astronaut zo’n drie tot vier jaar. Ruimtevaartorganisaties organiseren allerlei trainingen en simulaties. Het is belangrijk om alle aspecten van ruimtevaart te oefenen, van gewichtloosheid tot het ruimtetuig handmatig besturen.