Artificiële intelligentie

Hoe kan ‘mensverbeterende’ technologie op een ethische manier haar weg vinden naar onze samenleving? Voorlopig loopt het maatschappelijk debat daarover achter op de razendsnelle technologische ontwikkelingen.

Generatieve AI is net als plastic een veelzijdige bron van innovatie, die zich leent tot een ongekend scala aan toepassingen. Maar ook AI-critici zullen driftig knikken: AI dringt stilaan overal door. En ook die impact blijft grotendeels verborgen.

Het zit al in je smartphone, in je horloge, en misschien zelfs in je thermostaat. Artificiële intelligentie (AI) sluipt ons leven binnen, zonder dat we het goed en wel beseffen.

Robots die niet voor elke specifieke taak opnieuw geprogrammeerd moeten worden, maar zichzelf dingen bijleren, komen dichterbij.

Taalmodellen hebben het moeilijk met raadsels. Wiskundige Ann Dooms legt uit waarom.

Sommige wetenschappelijke disciplines hebben baat bij versnelling. Zo maakt de razende ontwikkeling van artificiële intelligentie ruimtevaartonderzoek mogelijk dat eerder ondenkbaar was.

De Nobelprijs voor Fysica gaat dit jaar naar John Hopfield en Geoffrey Hinton: twee pioniers van het onderzoek naar neurale netwerken, dat mee aan de basis ligt van de huidige golf nieuwe AI-technologie.

De Brits-Canadese computerwetenschapper en voormalig Google-topman Geoffrey Hinton ontvangt dit jaar -  samen met natuurkundige John Hopfield - de Nobelprijs Fysica. Eos sprak hem eerder dit jaar: ‘Ik acht het realistisch dat AI ons op termijn uitroeit.’

ChatGPT’s moppen zijn vaak lachwekkend slecht. Maar als je het AI-model stap voor stap uitlegt hoe je humor schrijft, is het bijna net zo grappig als een comedian.