maan

Robots kunnen via simulatie worden aangestuurd op de maan.

Een kleurrijke wereld, met extreem hoge bergen en peilloos diepe kraters? Het ziet er vreemd uit, toch is deze bijzondere ‘foto’ gebaseerd op echte wetenschappelijke metingen.

Maanwandelaars met robotische ‘superledematen’ kunnen sneller opstaan na valpartijen. 

Nu er sprake is van een nieuwe maanrace zou je denken dat we de maan inmiddels kennen. Niemand weet echter hoe die oude vertrouwde maan van ons precies ontstaan is. Een overzicht van de meest realistische theorieën.

De maan krimpt en het maanoppervlak heeft een nogal losse structuur. Dat maakt een aantal mogelijke landingsplaatsen van de toekomstige bemande maanmissie Artemis III kwetsbaar voor bevingen en verschuivingen. 

Diep in het centrum van de aarde bevinden zich twee vreemde opeenhopingen. Die zijn vermoedelijk de overblijfselen van de hypothetische planeet Theia, die miljarden jaren geleden in botsing kwam met de aarde. De overige brokstukken klonterden samen tot de maan.

Door minuscule maankristallen te analyseren die in 1972 door astronauten van de Apollo 17 zijn verzameld, hebben wetenschappers een nieuwe schatting kunnen maken van de ouderdom van de maan.

Met een nieuw NASA-instrument slaagden onderzoekers erin om de heldere én permanent donkere delen van de Shackleton-maankrater tegelijk in beeld te brengen.

Menstruatiecycli en slaappatronen zouden door de maan worden beïnvloed, schrijven onderzoekers in het tijdschrift Science Advances. Antropologen fronsen: ‘Mensen geloven nu eenmaal niet graag in toeval.’ Hoe zit dat?