oceaan

Bij een tectonische breuk verdwijnt er drie tot vier keer meer oceaanwater in de dieper gelegen aardmantel dan oorspronkelijk werd aangenomen. Hoe blijft het zeepeil dan stabiel?

Door de niet aflatende CO₂-uitstoot verzuren de oceanen, wat ernstige gevolgen kan hebben voor het zeeleven. Maar voor krill, kleine garnaalachtigen die aan de basis liggen van de voedselketen in zee, lijkt die vrees onterecht.

Als we de plasticvervuiling niet bij de bron aanpakken, is de kans groot dat de pollutie in zeeën en oceanen alleen maar zal toenemen.

Na 6 jaar voorbereiding begint de Ocean Cleanup zaterdag met het opruimen van het plastic afval in de Stille Oceaan.

Toen de laatste ijstijd over haar hoogtepunt heen was, en de aarde langzaam weer warmer werd, steeg ook de CO₂-concentratie in de lucht fors. Wetenschappers hebben nu – eindelijk – de oorzaak van die natuurlijke uitstoot gevonden.

De verhoogde concentratie aan koolzuur in de zee tast de reukzin van zeebaarzen aan.

Sommige tuimelaars duiken zo diep en komen zo snel weer boven dat ze, normaal gezien enorme decompressieverschijnselen zouden moeten vertonen. Maar hun bloedsomloop is erop voorzien.

Zeestromingen en wind maken de kust van Antarctica moeilijk bereikbaar vanuit alle richtingen. En toch spoelt er af en toe iets aan op de Zuidpool.

Koraalriffen rond de Chagosarchipel, ten zuiden van de Malediven, hebben last van een ongewone vijand: ratten. Via een omweg weliswaar. Ratten decimeren er de vogelpopulatie, die het koraal met uitwerpselen voedt.