robots

Artificiële intelligentie heeft nooit moeten evolueren. Daarom ontwikkelde het niet de overlevingstactiek die leidt tot de impuls om anderen te domineren.

De robots zijn zich bewust van wat er gebeurt op en in hun ‘lichaam’, zonder dat er een hoop complexe elektronica en sensoren aan te pas komt. 

Een robot die het wil maken in de echte wereld moet kunnen lopen, klimmen, zwemmen en, als het even kan, vliegen. Robotontwikkelaars laten zich daarvoor graag inspireren door de natuur.

Bacteriën organiseren zich vaak in robuuste en moeilijk verwijderbare biofilms. ‘Antimicrobiële’ robotjes kunnen deze films beter opruimen dan de huidige, chemische middelen.

Dat de robotica en kunstmatige intelligentie zich verder zullen ontwikkelen, staat vast. Maar welke kant gaat het daarmee op? Gloort aan de horizon de rooskleurige toekomst van het posthumanisme? Of moeten we ons voorbereiden op een strijd op leven en dood met een leger Terminators?

Hoe menselijker een robot lijkt hoe moeilijker we het vinden om een robot op te offeren voor mensenlevens. Althans, onder bepaalde omstandigheden.

Span de robothuid over een vervormbaar voorwerp (zoals een knuffeldier) en je kunt het verschillende taken laten uitvoeren.

Werkmieren weten wanneer ze overbodig zijn. Dat maakt de ganse kolonie productiever. Robots kunnen hiervan leren.