zwarte gaten

Brengt de schaduw van zwarte gaten ons op het spoor van een dieperliggende theorie dan Einsteins algemene relativiteit? Dat zou best kunnen volgens een internationaal team van fysici onder leiding van theoretici van de KU Leuven.

Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst licht waargenomen afkomstig van de achterkant van een zwart gat.

Alle superzware centrale zwarte gaten in sterrenstelsels blijken periodes te hebben dat ze materie uit hun nabije omgeving verorberen. Maar verder houden de overeenkomsten wel zo’n beetje op.

Normaal gesproken vertonen superzware zwarte gaten die in de kernen van sterrenstelsels worden aangetroffen geen eigen beweging. Toch verplaatst dit zwarte gat zich met hoge snelheid ten opzichte van het sterrenstelsel waar het deel van uitmaakt. 

Met behulp van de Very Large Telescope (VLT) en de New Technology Telescope (NTT) van ESO hebben astronomen de zeldzame uitbarsting van licht waargenomen van een ster die door een superzwaar zwart gat aan flarden wordt getrokken.

De Brit Roger Penrose, de Duitser Reinhard Genzel en de Amerikaanse Andrea Ghez mogen zich voortaan winnaars van de Nobelprijs voor Natuurkunde noemen. De Koninklijke Zweedse Academie voor Wetenschappen bekroonde het drietal dinsdagmiddag voor hun baanbrekende bijdragen aan het onderzoek naar zwarte gaten. 

Opgezweept door een kolossaal zwart gat, racen sterren om het hardst rond het centrum van de Melkweg. De nieuwe snelheidskampioen luistert naar de naam S4714 en haalt een topsnelheid van 24.000 km per seconde. Dat is 8% van de lichtsnelheid.

De objecten zien er gasachtig uit, maar gedragen zich als sterren.

Het is dé foto, en waarschijnlijk ook dé doorbraak, van 2019: het eerste beeld van een zwart gat, een van de bijzonderste fenomenen in de kosmos.