zwaartekrachtgolven

België en Nederland leggen troeven op tafel om Einstein Telescoop naar het drielandenpunt te halen.

Een neuraal netwerk herkent een gravitationele trilling in een wip, terwijl de meest complexe algoritmen daar soms dagen voor nodig hebben.

Astronomen hebben dankzij de vangst van elektromagnetische straling van een duo van neutronensterren een nieuwe mijlpaal bereikt: voor het eerst kon een kosmisch object ‘gezien’ worden vanuit twee verschillende vensters.

De Nobelprijs voor de Natuurkunde gaat dit jaar naar drie Amerikanen die een hoofdrol hebben gespeeld in het ontwerp en de bouw van de twee LIGO-detectors. Die laserinterferometers konden twee jaar geleden voor het eerst een gravitatiegolf oppikken.

De Nobelprijs voor Natuurkunde 2017 gaat naar Rainer Weiss, Barry C. Barish en Kip S. Thorne voor hun bijdragen aan de LIGO-detector en de observatie van zwaartekrachtgolven. Wat zijn die rimpelingen in de ruimtetijd eigenlijk?

In september 2015 mat de LIGO-detector voor het eerst zwaartekrachtgolven. Nederlands fysicus Jo van den Brand zat toen op de eerste rij.

Op 14 augustus werden opnieuw zwaartekrachtgolven gemeten. De golven zijn afkomstig van het botsen van twee zwarte gaten, op een afstand van 1,8 miljard lichtjaar van de aarde.

Het Nederlands BlackGEM-observatorium maakt jacht op kosmische bronnen van zwaartekrachtgolven. De Nederlandse astronoom Paul Groot wil met vijftien robottelescopen de hele sterrenhemel in het oog houden en elk variërend en knipperend lichtpuntje registreren.

Een zoveelste bevestiging van Einsteins relativiteitstheorie, maar vooral: een nieuw venster op ons universum.